ဘာသာျပန္

poet, poetry, literature, film and reviews.

Category Archives: ကဗ်ာ

ျမကန္သာ ေရအလ်ဥ္ထဲ ရွိႏိုးဆိုေတာ့လည္း ခက္တာပဲ

0

Posted by admin on July 26, 2011 – 10:08 pm

Filed under ကဗ်ာ

Oil on polipropilene by Ricardo Camacho

_______________________________________________________________________
မနက္ျဖန္အေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ဘာေတြးလဲ
မနက္စီ ညစီ ပဲၾကီးေလွာ္၀ါးသလို ၀ါးထားရတဲ့
ပဋိဇီ၀ေတြ
ပ်က္ယြင္းမႈေတြပဲ
ခင္ခင္ပ်ိဳက ကလီေရွးဆန္တယ္
မိန္းမတစ္ေယာက္တည္းကို တမ္းတေနတဲ့ ေယာက်္ားဆိုတာ
မိုက္မဲတာပဲ
တကယ္ဆို ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းေတြ
ဒါေတြလည္း အက္ေၾကာင္းထပ္လို႕
ခင္ဗ်ား ကဗ်ာေတြထဲ ေတြ႕ရတာ စိတ္ကုန္တယ္
တိတ္ဆိတ္ေနတာေတြ
မိုးေရေတြက တေျပာက္ေျပာက္က်ေနတာေတြ
အေကာင္းက တစ္ခုမွ မလာေတာ့သလို
လံုးလံုးမွ်ကို စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနတာေတြ
ကုန္ျပီ
ဘာမ်ား ထပ္ေျပာခ်င္ေသးလို႕လဲ
အေဟာင္းအျမင္းေတြၾကားထဲ
ပုပ္သိုးေနတာေတြပဲ
လြတ္ေျမာက္မႈဆိုတာ ဇာဘုရင္ေခတ္မွာ က်န္ခဲ့ပါျပီ
ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆံုးဆိုရင္
အဲတာ ျပန္စတာပဲ။
ေတာေက်ာင္းဆရာ
ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၁။
    

အခုမွ စ ၊ ေနာင္မွ စ ၊ အၿမဲတမ္း ျပန္ျပန္ စ ေနရတဲ့…

2

Posted by ေန၀ိုင္၀ိုင္ on July 17, 2011 – 5:46 pm

Filed under ကဗ်ာ

Souhed Nemlaghi, Exposition "Pain Couture by Jean-Paul Gaultier", Paris, Fondation Cartier

_______________________________________________________________________ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ
သာမန္ပဲ၊ သာမန္ကာ လွ်ံကာပဲ
ေတာ္႐ံုတန္႐ံုပဲ၊ အမွန္အကန္ပဲ၊ ေလဖမ္း ဒန္းစီးတာပဲ
ေျပာၿပီးသားေတြ ထပ္ထပ္ၿပီး ေျပာေနတာပဲ
ေပးၿပီးသား ကတိဟာ ထြက္ၿပီးသား ဆင္စြယ္ပဲ၊ ျဖတ္ေရာင္းခ်င္ ေရာင္းဖို႔ပဲ
ဟာသအသစ္ေတြ ေဘာင္မဝင္ေသးလို႔ ဟာသအေဟာင္းေတြ ေဘာင္ထဲက ထြက္မရေသးတာပဲ
အကြက္သေဘာ မေဆာင္ရင္ မ်ဥ္းသေဘာ ေဆာင္တာပဲ
ႏွစ္ခုအနက္တစ္ခုကို ေရြးတယ္ဆိုရင္ က်န္တစ္ခုကို ပယ္လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ
အဲဒီေတာ့ ခက္ေတာ့ ခက္တာပဲ
အေျဖမွန္ကို မရမခ်င္း ႐ိုက္ႏွက္ စစ္ေဆးၾကသည္ ဆိုတာမ်ိဳးပဲ
ဟိုလူေျပာသလို ေတာ္လွန္ေရးဟာ ဖရဲသီးကို ထက္ျခမ္း ခြဲလိုက္တာဆိုပဲ
မသန္စြမ္းေျပးပြဲမွာ ကိုယ္က ခ်န္ပီယံဆုကို ေမွ်ာ္မွန္းတာမ်ိဳးပဲ
အၾကည့္ခ်င္းဆံုရာက စတင္ ခ်စ္မိသြားတာပဲ
စတင္ ခ်စ္မိသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အၾကည့္ခ်င္း ဆံုဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ လုရေတာ့တာပဲ
သင္ခန္းစာေလးေတြ ေက်ာ္ၿပီးရင္ ပင္မ သင္ခန္းစာထဲမွာေတာ့ ထပ္ထပ္ ေက်ာ့ေနတုန္းပဲ
ဆိုလိုတာက ေပါေလာ ေမ်ာေနတဲ့အခါ တဝဲလည္လည္ပဲ
ကိုယ့္လူက ရယ္ဒီကယ္လက္သစ္ပဲ
အစြန္းေရာက္ေတာ့ အေရာက္ေစာတာပဲ
အလယ္လူဆိုေတာ့ လူလည္ပဲ
ျပတ္ျပတ္ေျပာလို႔မရေတာ့ ဖတ္ဖတ္ ေမာတာပဲ
အေျဖေတြ႕ေပမယ့္လည္း ေတြ႕တဲ့ အေျဖက တစ္ခါသံုးပဲ
ကေလးကႀကီးရင္ ကေလးႀကီးပဲ
ကေလးၾကီးက မိန္႔ခြန္းေျပာေတာ့ သူေျပာတာက ကေလးၾကိဳက္ပဲ
လူေတြအားလံုး ေငြေနာက္ လိုက္ၾကတာပဲ
လူေတြအားလံုး ရာသီစာေနာက္ လိုက္ၾကတာပဲ
လူေတြအားလံုး မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရတာေတြေနာက္ လိုက္ၾကတာပဲ
လူေတြအားလံုး လူေတြအားလံုးေနာက္ လိုက္ၾကတာပဲ
လူေတြအားလံုး ဘာမဆိုေနာက္ ေလွ်ာက္လိုက္တာပဲ
ဘာရယ္ ညာရယ္ မဟုတ္ ေဟးလား ဝါးလား ပြဲက်သြားရင္ ၿပီးတာပဲ
နဂိုကတည္းက ႐ူးၿပီးသား သြက္သြက္ခါသြားရင္ နားေအးတာပဲ
အ႐ူး စကားေျပာ၊ အ႐ူး ကြက္နင္း၊ အ႐ူးကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ နပိုလီယန္ပဲ
ႏုတ္ခမ္းပဲ့ခ်င္း မီးမႈတ္၊ သူေတာင္းစားခ်င္း ခြက္ေစာင္းခုတ္ၾကရမွာ ဓမၼတာပဲ
မင္းမိုက္ရင္ ငါ့အဖက္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ ဝင္နင္းၾကည့္စမ္းေတြ ဘာေတြပဲ
ပယ္နယ္တီ ဧရိယာအတြင္းက မာယာမ်ားေသာ ကစားသမား သက္သက္ပဲ
သက္သက္ ဆိုေပမယ့္ သူ႔ခမ်ာ သက္ေတာင့္ သက္သာပဲ
ေအးေအး လူလူပဲ၊ ေရာေကာ ေသာေကာပဲ၊ ကိုယ္လည္းမင္းလို လိုတာမရ ရတာမလို
ဒီေန႔ေျပာသမွ် စကား အပိုေတြခ်ည္းပဲ ။
ေနဝိုင္ဝိုင္
    

ခင္ခင္ပ်ိဳကို ေစာင္ခဲ့သူ

0

Posted by admin on July 9, 2011 – 6:19 pm

Filed under ကဗ်ာ, စာညႊန္း

_______________________________________________________________________

ေအာင္ခ်ိမ့္ရဲ႕ ကဗ်ာတြဲ စာအုပ္ငယ္။ ၂၀၁၁ခု၊ ေမ။ ကဗ်ာအပုဒ္ ၂၀ တိတိ။ ထြက္လာ လိမ့္မယ္လို႕ မထင္ခဲ့။ ထြက္လာေတာ့လည္း သိပ္ျပီး ေတာင့္ေတာင့္တတ မျဖစ္မိ။ ဖတ္ျမဲ ဖတ္ လ်က္ စာအုပ္ေတြလို။ ဒီကဗ်ာစာအုပ္ကို ၀တ္ေက်တန္းေက် မ်က္စိကစားခဲ့ရံုသာ ဖတ္ခဲ့။  ဖတ္ရံုသာ ဖတ္ရင္ ၅ မိနစ္ေတာင္ မၾကာ။ စကားစပ္ေတြ ရွာၾကည့္တယ္။ မိနစ္ သံုး ဆယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ တစ္နာရီသာသာ။ ျပီးဆံုးသြားခဲ့။ ဘာမွမထူးပါဘူး။

ေအာင္ခ်ိမ့္ဟာ ေအာင္ခ်ိမ့္ပါပဲ။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ေစာင့္ခဲ့တယ္

တစ္ရက္ကို ငါ ဘာလို႕ မေစာင့္ႏိုင္ရမွာလဲ
ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။
မီးလွ်ံလို
ၾကိဳးတန္းမွာ လိမ္ညွစ္လွမ္းထားတဲ့ အ၀တ္လို
ေပ်ာက္ဆံုးေသာ အရာလို
ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။

ကိုယ္ကသာ ေျပာစရာရွိျပီး
သူက ေျပာစရာ မရွိေတာ့ေသာ ယတိျပတ္မႈကို
ငါ ခ်ိန္းခဲ့ပါတယ္။
ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။

“ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ေစာင့္ခဲ့တယ္” ။ ဒီကဗ်ာတြဲေတြကို ေအာင္ခ်ိမ့္ ေရးခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ ထင္ပါတယ္။ သူ႕ အမွာစာမွာလည္း ထည့္ေျပာ ထားပါတယ္။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အခုခ်ိန္မွ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းသည္ မေျပာလို၊ မေကာင္းသည္ မေျပာလို။ သူ႕အမွာ မွာ ေရးထားခဲ့သလို ႏုပ်ိဳမႈရဲ႕ အသံျပဳမႈကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဂႏၱ၀င္မမလိုေတာ့ မဟုတ္။ ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ကဗ်ာတြဲက စိတၱဇမဆန္ခဲ့ဘူး။ မရူးမိုက္ခဲ့ဘူး။ ဂႏၱ၀င္မမမွာေတာ့ စိတၱဇ ဆန္တာ၊ ရူးမိုက္တာေတြ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဂႏၱ၀င္မမက ဇာတ္ရွိန္ တက္ျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ ဆိုရင္ ခင္ခင္ပ်ိဳက ဇာတ္ကားျပီးလို႕အိမ္ျပန္ခ်ိန္ အေမွာင္ထဲမွာ လြင့္ေနတဲ့ အေတြး ေနာက္  ေကာက္
ေကာက္ပါေနတယ္။

ေအာင္ခ်ိမ့္ေရးခဲ့တဲ့ အမွာ။

ေစာင့္ရျခင္း

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ၾကတယ္။ မီးရထား ေစာင့္ၾကတယ္။ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ၾကတယ္။ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းကို ေစာင့္ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ခင္ခင္ပ်ိဳကို ေစာင့္ခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ ခင္ခင္ပ်ိဳဟာ စိတၱဇနာမ္ျဖစ္သလို ကိုယ္ပိုင္နာမ္လည္း
ျဖစ္တယ္။

လံုးလံုးျပီးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ ႏွစ္မ်ားစြာ အစပ္အဟပ္ လြဲေနခဲ့ရာ
“ပစ္ရမွာလည္း ဆီနဲ႕ တ၀င္း၀င္း၊ စားရမွာလည္း သဲနဲ႕ တရွပ္ရွပ္” ဆိုသလိုပါပဲ။ တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ေနရာက် ျပီးစီးခဲ့ပါတယ္။ ခင္ခင္ပ်ိဳေပါ့။

ခုေတာ့ ကဗ်ာလံုးခ်င္း တစ္အုပ္သို႕ တိုင္ခဲ့ပါျပီ။

ေျပာရရင္ အဲဒီ “ခင္ခင္ပ်ိဳေရ” ဆိုတဲ့ အသံမွာ စာသားလိုက္
ထည့္ေနရသလို ရွိခဲ့တယ္။ ဒီကဗ်ာတြဲ ရခဲ့တယ္။
ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ေစာင့္ခဲ့တယ္။

မိမိႏွလံုးျပင္မွာ စြဲလန္းမႈအေရာင္မ်ားမွ ႏုပ်ိဳမႈရဲ႕ အသံျပဳမႈ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆက္စပ္သတိရလို႕ ႏိုင္ငံျခားကဗ်ာ ၄၊ ၅၊ ၆ ေၾကာင္းကိုလည္း
ကူးယူေဖာ္ျပလိုပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာက “ယက္ဖတူရွင္ကို”
ကဗ်ာက “ေစာင့္ရျခင္း”
ကၽြန္ေတာ့္ အပိုလက္ေဆာင္ေပါ့ေလ။

ငါ့ ခ်စ္သူ လာလိမ့္မယ္
လက္ကေလးေတြ ဆန္႔တန္း ဖြင့္လွစ္လိုက္ကာ
ငါ့ကို ဖက္သိုင္းလိမ့္မယ္
ငါ့ ေၾကာက္စိတ္မ်ားကို နားလည္မယ္၊
ငါ့ အေျပာင္းအလဲေတြကို ေလ့လာလိမ့္မယ္။
သြန္းခ်လာတဲ့ အေမွာင္ထဲကေန၊ ပိန္းပိတ္ေမွာင္ေနတဲ့
ညထဲကေန
တကၠစီတံခါးကိုေတာင္ ေဆာင့္မပိတ္အားေတာ့ဘဲ
အေျပးကေလး တက္လာမယ္။
ေမတၱာရယ္၊ ေမတၱာရဲ႕ ခ်မ္းေျမ့မႈရယ္နဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္း
လို႕ပဲ။
………………………………………………………….
………………………………………………………….

ေလးစားစြာျဖင့္
ေအာင္ခ်ိမ့္
၂၀-၁၀-၂၀၁၀

ေအာင္ခ်ိမ့္ဟာ သူ႕ကဗ်ာအလုပ္ သူလုပ္ပါတယ္။ ၇၀ေက်ာ္က ေအာင္ခ်ိမ့္နဲ႕ ဒီကေန႔ ေအာင္ခ်ိမ့္ အတူတူပါပဲ။ အသက္ၾကီးလာတာက လြဲရင္ ေအာင္ခ်ိမ့္က ေအာင္ခ်ိမ့္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ေအာင္ခ်ိမ့္ ဟာ ေအာင္ခ်ိမ့္ပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာက သူ႕အလုပ္သူလုပ္ခဲ့လို႕ပါ။ ေျပာင္းမသြားဘူး။  ေျပာင္းရင္    ေတာင္ ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။ မေျပာင္းတဲ့အတြက္ အေကာင္းက်န္တယ္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္။ ဒါဟာ ေအာင္ခ်ိမ့္ပဲဆိုတာ အခုထိ တန္းသိေနရတုန္း။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

အေကာင္းေတြခ်ည္း ကြက္ေရးဖို႕
ငါ ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ စဥ္းစားခဲ့တယ္။

ငါ ေရးေနတာေတြ မေကာင္းေတြမို႕လား
ငါ စဥ္းစားခဲ့တယ္။

အဲသလိုနဲ႕ ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါ ေစာင့္ခဲ့ရ။
ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါေစာင့္ခဲ့တယ္။

ေအာင္ခ်ိမ့္ဟာ ရိုးသားတယ္လို႕ပဲ ျမင္တယ္။ ေသြးဆံုးျပီး အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး၊ ေသြးဆံုးျပီးကာမွ ကေလးလိုခ်င္သလို ျဖစ္ေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး၊ ဒီပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ေအာင္ခ်ိမ့္ဟာ ကဗ်ာေတြ ေရးေနခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ေအာင္ခ်ိမ့္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြမွာ အရိုးခံစိတ္ပါတာေတြ ေတြ႕ရတယ္။ ေအာင္ခ်ိမ့္ ကဗ်ာေတြ ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမယ္၊ မေကာင္းခ်င္လည္း မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒါေတြဟာ အေရးမၾကီးေတာ့ပါဘူး။ ေအာင္ခ်ိမ့္ဟာ ေအာင္ခ်ိမ့္ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ ဆိုတာတစ္ခုကို ခံစား မိရံုနဲ႕ ေအာင္ခ်ိမ့္ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရတာ တန္ပါတယ္။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ငါ ေစာင့္ခဲ့ရ

ယေန႔ အမွား ဘယ္ႏွခုဟု
ယေန႔ အမွန္ ဘယ္ႏွခုဟု
ဂရို႕ခ်ိဳးခဲ့သလို
ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။

ငါေစာင့္ခဲ့ရ …
ငါ ေစာင့္ခဲ့ရ။
ငါ့ အေျဖကို ငါ ေစာင့္ခဲ့ရ
ငါ့ စာရင္းကို ငါ ေစာင့္ခဲ့ရ။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါ ေစာင့္ခဲ့ရ။

ေအာင္ခ်ိမ့္ဟာ ကဗ်ာပဲ ေရးပါတယ္။ ကဗ်ာေရးျခင္းတစ္ခုပဲ သူလုပ္တတ္ပါတယ္။ ေက်ာ္သူ တစ္ခ်ိဳ႕ အေၾကာင္း Mandalay Icon မွာေရးေနတာေတာ့ ေတြ႕ရပါတယ္။ လွ်ပ္တျပက္မွာ အခန္းဆက္ ကဗ်ာ။ မဂၢဇင္းတစ္ခ်ိဳ႕က ကဗ်ာ။ ကေလးဗိုလ္လုပ္ဖို႕၊ ကဗ်ာ စတန္႕ထြင္ဖို႕၊ ကဗ်ာ ၾသဇာထူေထာင္ဖို႕၊ ကဗ်ာ့ ကြက္စိတ္ဆရာလုပ္ဖို႕၊ ကဗ်ာ့ ေခါင္းေဆာင္ခံယူဖို႕၊ မစဥ္းစားခဲ့ (အခိုက္အတန္႕ အနည္းငယ္ စဥ္းစားခဲ့ပံုရခဲ့ေပမယ့္ လံုးလံုးလ်ားလ်ား လုပ္ခဲ့ပံုေတာ့ မေပၚ) တာကို သတိထားမိပါတယ္။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေလး

မလိုလို႕လည္း မရ
လိုလိုလည္း မရ
အႏုပညာနဲ႕ ေန႔စဥ္ ငါ ေနခဲ့သလို။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။

ပလက္ေဖာင္း အက်ယ္ၾကီးနဲ႕ ငါတို႕ ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္း
မရွိေတာ့ျပီ။
ကုကၠိဳပင္ အၾကီးၾကီးေတြ
မရွိေတာ့ျပီ။
ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေလးတစ္ေပါက္ရွိတဲ့ အထပ္ခိုးေလး
မရွိေတာ့ျပီ။
ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါေစာင့္ခဲ့တယ္။
ျပိဳင္တူ ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ရတဲ့ အသက္အရြယ္
မရွိေတာ့ျပီ။
ခင္ခင္ပ်ိဳေရ
ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။

ခင္ခင္ပ်ိဳေရ ကဗ်ာတြဲမွာ ကဗ်ာေတြကို မင္းေဇာ္ရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ ေမာင္ သာႏိုး က အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္တယ္။ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳက ထုတ္တယ္။ တန္ဖိုး ၁၀၀၀ ဆိုတာ မ်ားလွတဲ့ ေစ်းမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီကဗ်ာစာအုပ္ကို ဖတ္ရင္းကေန ဇြန္လ ၂၆ရက္ထုတ္ ေမာ္နီတာ ဂ်ာနယ္ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေအာင္ခ်ိမ့္ကဗ်ာကို သတိရမိပါတယ္။

အျခားကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္သို႕

၀မ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ ေတြ႕ေတာ့
စာမ်က္ႏွာေက်ာ္ျပီး လွန္ခဲ့တယ္။
သူတို႕က လိုအပ္လို႕
ငါတို႕က မလိုအပ္လို႕
ျဖစ္ခဲ့မယ္၊ ပ်က္ခဲ့မယ္၊ ျခားခဲ့မယ္၊ ခံစားရမယ္
ငါတို႕မွာ ျငင္းလို႕မရ။
ငယ္ရြယ္ခ်င္တယ္
ငယ္ရြယ္ခ်င္လို႕ မရေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။
အခ်စ္ေရးဆိုတာမ်ိဳး
ရႈပ္ေထြးလို႕ ရႏိုင္ေသးလို႕လား။
ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ္စရာေတြ
ထားခဲ့ခ်င္သလို
ဒီစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ငါဟာ အေကာင္းမ်ားမ်ား
မထားခဲ့ႏိုင္ဘူးဆိုတာ
အခု၊ ဖတ္ေနရျပီ
ဖတ္ေနရျပီ မဟုတ္လား။
လူတစ္ေယာက္ဟာ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ငါဟာ ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္ မေရးႏိုင္ပါဘူး။
ပိုေကာင္းေအာင္
အျခား ကဗ်ာဆရာမ်ား ဆက္ေရးၾကပါလိမ့္မယ္။
ေကာင္းပါေစ
ပိုေကာင္းပါေစ။

ေအာင္ခ်ိမ့္

ဒီေန႔မွာပဲ အာရံုေသာက္ျခင္းကို ၾကံဳခဲ့တယ္။ ဒီေန႔မွာပဲ ေနထြက္ျခင္းကို ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔မွာပဲ ေနျမင့္တာကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဒီေန႕မွာပဲ ေနေစာင္းတာကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဒီေန႔မွာပဲ ညေနခ်ိန္ကို ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီေန႔မွာပဲ ညဦးခ်ိန္ကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီညမွာေတာ့၊ ဒီညမွာေတာ့၊ ဒီညဟာ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မိုးမလင္းတဲ့ည၊ ဒီညဟာ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မိုးလင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ည။ မိုးလင္းေတာ့မွာ မဟုတ္တဲ့ ညထဲမွာ ဒီအတိုင္း ထိုင္ေနခဲ့ ဖူးလား။ ေအာင္ခ်ိမ့္ဟာ မိုးမလင္းေတာ့မယ့္ ညေတြမွာ ရွိေနသူတစ္ဦးလို႕ ျမင္ပါတယ္။

ေတာေက်ာင္းဆရာ
    

ေတးျမံဳငွက္သို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး

4

Posted by admin on June 5, 2011 – 4:40 pm

Filed under ကဗ်ာ, စာေပ, ေဆာင္းပါး

၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၅ရက္။ စတီယိုေခတ္ဦးရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြက တစ္ဦးျဖစ္တဲ့
ေတးေရးဆရာ ေမာင္သစ္မင္း ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဆမ္မီတေ၀့ ေဆးရံုမွာ ဒီေန႔မနက္ပိုင္းမွာပဲ ကြယ္လြန္ပါတယ္။ ဇြန္လ ၆ရက္ေန႔က သူ႕အသက္ ၅၈ႏွစ္ ျပည့္မယ့္ ေမြးေန႔ပါ။
စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ျမန္မာ စတီရီယိုဂီတသမိုင္းကို ေျပာရင္ ခ်န္လွပ္ထားလို႕
မရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ေစဖို႔ ပံုေဖာ္လိုက္ပါတယ္။
Moveable Group
ေတးေရးေမာင္သစ္မင္း ကြယ္လြန္ေၾကာင္း သတင္း (From: Eleven)
_______________________________________________________________________

သီခ်င္းေရးဆရာမ်ား ကလပ္ (MCLC) ရံုးခန္း ဖြင့္ပြဲ႕ေန႔မွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေမာင္သစ္မင္း။

_______________________________________________________________________

ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး

“ ငါေရာက္ခဲ့ရာ ဒီအခန္းထဲ
သံုညမ်ားနဲ႕မြန္းၾကပ္ေနၿပီ။
လူေလာကဆိုတာ အခန္းတခန္းပဲ။
ၾကည့္စမ္း။”

ရွိေနျခင္းဟာ ပ်က္ေနဆဲ … ျဖစ္တည္ရင္း ကုန္ဆံုးဖို႕ သခၤါရ သေဘာပဲ မဟုတ္လား….။ ကြ်န္ေတာ္ ေနရတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မြန္းၾကပ္ ျငီးေငြ႕မွု႕ေတြနဲ႕ အတူ ၾသကာသ ေလာကၾကီးကုိ ျပတင္းေပါက္ ေသးေသးေလးကေန ေငးေမာရင္း ဆရာ ေမာင္သစ္မင္းရဲ့ နတၳိအခန္းကို ပိုပီး နားလည္မိတယ္.. ။

အင္း…ဝင္လာခဲ့ျပီးမွေတာ့ ျပန္ထြက္ သြားၾက ရမွာပဲေလ။ ေမွာင္ေသာ ညေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ ေနရင္း ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမာၻသစ္ၾကီး ကေတာ့ ေမွ်ာ္တိုင္း ေဝးေနရဆဲပါ။ ခ်စ္ျခင္းတရား
အတြက္ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာမႈေတြ မလိုအပ္ေပမယ့္ စားဝတ္ ေနေရးရဲ့ တြန္းအားေၾကာင့္ ေရၾကည္ရာ မ်က္ႏုရာ မိသားစု တကြဲတျပား ျဖစ္ေနတဲ့ ဘဝမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သမိုင္းေၾကာင္း ေကာင္းဖို႕ တခုခု လုပ္ခဲ့သလားလို႕ စဥ္းစားမိတိုင္း လိပ္ျပာမသန္႕မိပါဘူး။ ေမွာင္ေနတာ သိေပ မယ့္ မီးမထြန္း ေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ နာၾကင္သူေတြကို လစ္လ်ဴရွဴ႕ ခဲ့မိတယ္။ ဆာေလာင္သူ ဆိုတာ ငါကိုယ္တိုင္ပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ အတၱေတြ မ်ားခဲ့ျပန္ေရာ။ ေသခ်ာ ပါတယ္။ အဆိပ္ျပင္းတဲ့ ခ်ီးမြမ္းသံ၊ ကဲ့ရဲ့ သံေတြနဲ႕ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေနတဲ့ ဘဝမွာ သံုညေရွ႕က သံုညေတြ တိုးလာျပီး
ဘုရား ၾကိဳက္ေအာင္ မေနႏိုင္ ေသးတာ အမွန္ပဲ။

အခ်စ္နဲ႕ မကင္းတဲ့ လူျပိန္း တေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလြန္ဆန္ဝံ့တဲ့ ခ်စ္သူရဲ့
အမိန္႕ေတြလဲ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာပဲ။ ပညတ္ေတြကို အစစ္လို႕ယံုစား ခဲ့တာကိုး။ အဲဒီလိုနဲ႕ ဟိုစဥ္ အခ်ိန္ေတြကို တမ္းတ မက္ေမာရင္း ကမာၻေျမကို ေနာက္သို႕လွည့္ခိုင္းပီး တစ္က ျပန္စဖို႕ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ခဲ့ဖူးတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိတဲ့ အခ်ိန္မွာ တခ်က္ေလး ေစာင့္ငဲ့
ၾကည့္ဖို႕လဲ ေတာင္းပန္ ခယခ့ဲ ဖူးတယ္။ ၾကင္နာမႈရဲ့ ေျပာင္းျပန္ နာၾကင္မႈေတြကို ငိုေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ အတူ ရရွိခဲ့တာ မေမ့ႏိုင္ ေသးဘူး။ အားလံုး မွားယြင္း ရူးသြပ္ၾကတဲ့ အခ်စ္ဒါဏ္ကို မေရွာင္လြဲ ႏိုင္ခဲ့တာလဲ အဆန္း တၾကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ ဘူးေလ။
အခုေတာ့ အမ်ားၾကီး သိခဲ့ျပီ၊ တတ္ခဲ့ျပီပဲ။ ၾကင္နာတာေတြ မလာခင္ အမုန္းကလဲ
တိုက္စား တတ္တာကို။ စူးရွတဲ့ စိတ္ဒါဏ္ရာကို ဘယ္ရင္မွာ ျငိမ္းခ်မ္း ေအးျမ
နားခြင့္မလဲ။ ေရာင္ျပန္ဟပ္တဲ့ အခ်စ္ကို ရွာေနဆဲ။ တေယာက္ထဲလား ေမးေတာ့ ငါ တေယာက္ထဲပါ။ ေငြတမတ္ေတာင္ မရွိပဲ ငါၾကင္းေခါင္း ကိုင္မိတဲ့ ဘဝမွာ
တခါတေလ လူေတြ တံေတြးခြက္ထဲ အလိုလုိ ေရာက္ေနျပန္ေရာ။ ယံုၾကည္ခ်က္… ဒီယံုၾကည္ခ်က္ အတြက္ ငါ လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ငါသြားမယ္ မတားနဲ႕။ ပန္းခင္းလမ္းကို ေရာက္ဖို႕ အၾကမ္းဆံုးလမ္းကို ေရြးရမယ္။ ရင္ဆိုင္ဖို႕အတြက္
အကုန္လံုး အဆင္သင့္။

“အခ်ိန္ ေရစီးေၾကာင္း တသြင္သြင္ စီးဆင္း၊
ငါတို႕အားလံုး အမွတ္တမဲ့ လြန္ေျမာက္ခဲ့…..
တာဝန္ တခုခုယူရန္ ဆံုးျဖတ္ၾက။
ကိုယ္လြတ္ရုန္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ ဖယ္ရွားပစ္။
မိတ္ေဆြ တခုခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္။”

ကိုယ္လြတ္ ရုန္းတတ္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မျပတ္သားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕စိတ္ေတြကို
ဆဌမအာရံုနဲ႕ မ်ားသိေနခဲ့တာလား။

“ျမင္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ ယပ္ေတာင္ေလးခပ္လို႕
ငိုဟန္ေဆာင္သူေတ ြမနည္းပါလား။
ကိုယ့္အလွည့္ျပန္ေရာက္ေတာ့
စဥ္းစားစရာပဲေပါ့။
ဘယ္သူေတြ ဟန္ေဆာင္
ဒီလိုငိုမလဲ.….
လူေလာကထဲမွာ ဧည့္သည္ပဲတဲ့။
ဒီယပ္ေတာင္ေလး သံေဝဂေတး။
ရွက္ဖို႕သိပ္ေကာင္းလို႕ စဥ္းစားၾကည့္။
ယပ္ခပ္ရင္းနဲ႕ေမ့ေနၾကလား။ ”

သီခ်င္းဆိုတာ ခ်စ္ေၾကာင္း ၾကိဳက္ေၾကာင္း ေမတၱာဘြဲ႕မွ မဟုတ္ဘဲ ေနထိုင္မႈ ဒႆန
အတြက္ သတင္း အခ်က္အလက္ တစ္စံုတရာ ေပးႏိုင္ေအာင္ ေရးလဲ ရတယ္ ဆိုတာကို ဆရာျပခဲ့ေသာ သီခ်င္း မ်ားစြာထဲက တပုဒ္ပါ။ ဆရာ့ အတြက္ေတာ့ ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ မဟုတ္ပဲ တကယ္ငိုမယ့္ သူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိမယ္လို႕ယံုၾကည္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း သံံုးဆယ္ေလာက္ ဒီဘက္ေခတ္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ဂုရုၾကီးေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ကတည္းက ဆရာက ျမင္ေနခဲ့ျပီး ပါျပီ။ ကမာၻေျမ ဖ်ားနာ
ေနတယ္တဲ့။

ေကာ္ပီနဲ႕ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ေလေသနတ္ စစ္ပြဲ ဆရာေတြလဲ ဆရာ ေမာင္သစ္မင္းရဲ့ ေကာ္ပီ သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေကာ္ပီတိုင္းဟာ မူရင္းထက္ ညံ့မယ္
ထင္တဲ့သူမ်ား မီးျပတိုက္၊ တခ်က္ေလး ေစာင့္ငဲ့ၾကည့္ဦး၊ အခ်စ္ဒါဏ္၊ ရင္ဖြင့္ ျပလိုက္
ခ်င္တယ္၊ သီခ်င္းမ်ားနဲ႕လူ၊ ရဲရင့္ ခံစား၊ ဇာတ္ေတာ္ထဲမွာ အလြမ္းဆံုး အစရွိတဲ့ ဆရာ့ရ့ဲ
ေကာ္ပီ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ၿပီး အစြဲကင္းစြာနဲ႕အကဲျဖတ္ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

မိဘနဲ႕ သားသမီး ေဆြးေႏြး ညိွႏွိဳင္းဖို႕လိုအပ္ေၾကာင္းကိုလဲ ေမေမနဲ႕ အျပင္းအထန္
ေဆြးေႏြးျခင္း ဆိုတဲ့ သီခ်င္းနဲ႕ လမ္းဖြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ မိဘ ေမတၱာဘြဲ႕သီခ်င္းေတြ
ထဲကေန ခြဲထြက္လာပီး ေခတ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈကို ထင္ဟပ္ေစတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ပါ။
ဒီကမာၻကို အၾကင္နာပိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းမ်ားနဲ႕လူ ကို ဂါရဝတရားနဲ႕ အတူ ဦးညြတ္မိပါတယ္။ ဆရာ့လို ေတးေရးဆရာမ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ထပ္မံေပၚေပါက္ႏိုင္ပါေစ။
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ဆရာေရ။

ဆရာေမာင္သစ္မင္း ေရးခဲ့ေသာ သီခ်င္းမ်ား (Download Links)
၁) အဓိပၸါယ္ရွိေသာလူ-ေက်ာ္ဟိန္း
၂) စင္ေပၚကသီခ်င္းမ်ား-ေက်ာ္ဟိန္း
၃) ေတးျမံဳငွက္ႏွစ္ငါးဆယ္-၁
၄) ေတးျမံဳငွက္ႏွစ္ငါးဆယ္-၂
၅) ကမာၻသစ္-၁
၆) ကမာၻသစ္-၂
ေ၀လင္း
_______________________________________________________________________

ငွက္ကေလးမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ

ကိုသစ္မင္းနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိၾကမွာပဲ။ ဒီဘက္ ဆယ္စုႏွစ္ထဲ ေရာက္မွ သူနဲ႕ ပတ္သက္ရင္းႏွီးျဖစ္တယ္။ သီခ်င္းေရးဆရာ အေနနဲ႕ မဟုတ္။
ကဗ်ာဆရာ တစ္ဦး၊ မသိတာရွိရင္ ေမးစရာ မိတ္ေဆြအစ္ကို တစ္ဦးအေနနဲ႕။
သူက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ ထက္၀က္ေက်ာ္ ၾကီးတယ္။
အသက္ ၂၀ေက်ာ္နဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေခတ္ ထူေထာင္ႏိုင္တဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြထဲမွာ သူလည္း
တစ္ဦး အပါအ၀င္ပဲ။ သူ႕အသက္ ၂၄ႏွစ္၊ ၁၉၇၇ခုႏွစ္မွာ ေတးျမံဳငွက္ ထြက္လာတယ္။ ဗညားသီဟ (ဒဂုန္တာရာ) ရဲ႕ စာေပ စစ္တမ္း မွာေတာ့ ဒီ၀တၳဳက အတၱေနာ မတိ
မ်ားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ လူငယ္ရဲ႕ ေသြးေတြ ဆူေ၀ ေနေရာေပါ့။ ဒီ၀ထၳဳ မတိုင္ခင္
အခ်ိန္မွာ လံုးခ်င္း ေလးအုပ္ ေရးထားခဲ့ ေသးတယ္။ အေရွ႕ ေနထြက္ အေနာက္ ေန၀င္၊ မေျပာေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေလး တစ္ခု၊ ဖက္ထားစမ္းပါ အခ်စ္ ကေလးရယ္ ၊
ေနာက္ျပီးေတာ့ ထြက္ခဲ့လား မထြက္ခဲ့လား မေသခ်ာတဲ့ ၀ထၳဳ မနက္ျဖန္သည္
အျပာေရာင္။ ဒီစာအုပ္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ငရဲ၌ သစ္ငုတ္ ျဖစ္ေစသတည္း
ကေတာ့ မဆလ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ ဘ၀။ အစ္ကို ျဖစ္သူ (အခုေတာ့ အဂၤလန္မွာ
အျငိမ္းစားဆရာ၀န္ၾကီး) ရဲ႕ ဘ၀ အေတြ႕အၾကံဳက ရလာတဲ့ စာသားေတြ။
ဒါေတြဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာ မျဖစ္ခင္ သူ႕ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တိုင္ေတြပါ။
ေနာက္ျပီး သူက ကဗ်ာဆရာလည္း ျဖစ္တယ္။ သံုးေယာက္ ေကာင္းကင္
ကဗ်ာ စာအုပ္က အခုခ်ိန္ ျပန္ဖတ္လည္း လက္က ခ်ႏိုင္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။
ဘာသာျပန္ေတြ ဆိုေပမယ့္ ေထာက္မေန၊ အသက္ပါလွတယ္။ ကဗ်ာေတြ လည္း
အမ်ားၾကီး ေရးခဲ့တာပါပဲ။ သူမဆံုးခင္ ရက္ပိုင္း အလိုကေတာင္ သူေနာက္ဆံုး
ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့ရေသးတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အလင္းကဗ်ာက
စိတ္ကို ႏြမ္းလ်ေစပါတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အလင္း
ႏွင္းဆီေလး ဖ်ားေနတယ္
ဘယ္သူ ကယ္မွာလဲ။
ကယ္မယ့္သူ ေမႇ်ာ္ေစာင့္ရင္းနဲဲ႕
ပိန္းပိတ္ ေမွာင္မဲ။
ႏွင္းဆီေလး ဖ်ားေနတယ္
ဘယ္သူ ကယ္မႇာလဲ။
၀တ္ဆံေခၽြ အဆိပ္ပိုးေတြက
ေခါက္တုန္႔ ရစ္၀ဲ။
ႏွင္းဆီေလး ဖ်ားေနတယ္
ဘယ္သူ ကယ္မွာလဲ။
ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ကေလး
သူ႕ၾကယ္မႈန္ ၀တ္ရည္ေဆးနဲ.
ႏွင္းဆီကို လန္းေအာင္ျဖန္းပါလို႔
ကုသ ေနဆဲ။
ေမာင္သစ္မင္း
တစ္ဆက္တည္း သတိရမိတာက LMN အယ္ဘ္ဘမ္ထဲမွာ ေလးျဖဴ ဆိုခဲ့တဲ့
‘လမ္း’သီခ်င္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႔ပါ။ ဒီသီခ်င္းကို ဘယ္လိုခံစားခ်က္နဲ႕ ေရးလဲဆိုတာကို
ရွင္သန္ေနေသာ သီခ်င္းမ်ား အစီအစဥ္မွာ သူေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
“ကိုယ့္ အမ်ိဳးသမီး မဆံုးခင္ သူ႕ကို ရည္ညႊန္းျပီး ေရးတဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ ေလးျဖဴရဲ႕ လမ္းပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သူက ေဆးရံုေပၚမွာ ေရာက္ေနျပီ။ သူ႕ကို အားေပးတဲ့ သီခ်င္းအေနနဲ႕ ငါတို႕ လမ္းမေပ်ာက္ပါဘူး။ ငါတို႕မွာ လမ္းရွိပါတယ္။ စိတ္မေလ်ာ့ပါနဲ႕။ ငါတို႕လမ္းကို ေတြ႕မွာပါလို႕ စိတ္ကို တင္းထားႏိုင္ဖို႕ ေရးခဲ႕တဲ့ သီခ်င္းပါ။ ဒီကံၾကမၼာဆိုးၾကီးကေန လြတ္မွာ ပါဆိုျပီး အားေပးတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီကံၾကမၼာဆိုးၾကီးက မလြတ္ခဲ့ပါဘူး”
အခုေတာ့ အားလံုး ျပီးသြားပါျပီ။ ေသမွ မခ်ီးက်ဴးၾကနဲ႕လို႕ ကိုသစ္မင္းက သီခ်င္းထဲမွာ ထည့္ေရး ဖူးတယ္။ သူ႕ရဲ႕ သီခ်င္းေတြ က်န္ေနမွာပါ။ ေနာက္ျပီး သူ႕အိမ္၀န္းထဲမွာ ရွိေနျပီး၊ သူကိုယ္တိုင္ တန္ဖိုးထားေမြးျမဴထားတဲ့ အမ်ိဳးအစားစံု ငွက္ကေလးေတြက ေတးျမံဳငွက္ရဲ႕ အိမ္အျပန္ကို ၾကိဳခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး။
ေတာေက်ာင္းဆရာ
_______________________________________________________________________
ေတးေရး ေမာင္သစ္မင္း အမွတ္တရအေနနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးေတြထဲက
တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ စာအုပ္ေၾကာ္ျငာေတြကို ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုတင္ႏိုင္ဖို႕ ကူညီေပးခဲ့တဲ့
ကိုစိုင္း၀င္းျမင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

၁၉၇၇ခုႏွစ္ထုတ္ ေတးျမံဳငွက္ရဲ႕ ေရခံမ်က္ႏွာဖံုးပါ။ သိဒၶတၳလိႈင္ (သုခမိန္လိႈင္)က အမွာစာ ေရးေပးပါတယ္။

ေတးျမံဳငွက္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ မ်က္ႏွာဖံုး ဖြင့္ဆိုခ်က္ပါ။ ပန္းခ်ီေဖညြန္႕ေ၀က မ်က္ႏွာဖံုးေရးဆြဲ ေပးပါတယ္။

ေတးျမဲဳငွက္ရဲ႕ အဖြင့္စာမ်က္ႏွာမွာ ပါခဲ့တဲ့ စပိန္ကဗ်ာဆရာ ဂါစီယာေလာ္ကာရဲ႕ ေတးသစ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ေတးျမံဳငွက္မွာ ေတြ႕ရမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၇၆ခုႏွစ္ မတိုင္ခင္ ျမန္မာ့ေခတ္ျပိဳင္ အႏုပညာ ျဖစ္ထြန္းမႈကို ေတးျမံဳငွက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဂရပ္ဖ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေတးျမံဳငွက္ ေနာက္ေက်ာဖံုးမွာ ပါခဲ့တဲ့ ေမာင္သစ္မင္း ၀ထၳဳသစ္ မနက္ျဖန္သည္ အျပာေရာင္ ေၾကာ္ျငာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ဒီ၀ထၳဳ ထြက္ခဲ့၊ မထြက္ခဲ့ မက်ိန္းေသပါ)

၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယအၾကိမ္ ထြက္လာတဲ့ ေတးျမံဳငွက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအၾကိမ္က မွတ္သား ဖြယ္ရာမ်ား ပါမလာေတာ့ပါ။

ငရဲ၌ သစ္ငုတ္ျဖစ္ေစ ၀ထၳဳ မ်က္ႏွာဖံုး (ေကာ္ပီ)

ငရဲ၌ သစ္ငုတ္ျဖစ္ေစ ၀ထၳဳအတြက္ ေၾကာ္ျငာ (ေကာ္ပီ)

ဖက္ထားစမ္းပါ အခ်စ္ရယ္ ၀ထၳဳမ်က္ႏွာဖံုး (ေကာ္ပီ)

၁၉၈၇ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလထဲမွာ ထြက္ခဲ့တဲ့ ေတးေရး ေမာင္သစ္မင္း လက္ေရြးစင္ ေတးမ်ား သီခ်င္းစာအုပ္ မ်က္ႏွာဖံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္မွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြကို ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။

_______________________________________________________________________
၁၉၈၇ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလထဲမွာ ထြက္ခဲ့တဲ့ ေတးေရးေမာင္သစ္မင္း လက္ေရြးစင္ေတးမ်ား သီခ်င္းစာအုပ္မွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းမ်ား
၁) အခ်စ္ကၽြန္း (ေမဆြိ)
၂) ေမာင္ေရ သြား (ေမဆြိ)
၃) အရင္လိုပဲ ျပန္ဖက္ထား (ေမဆြိ)
၄) ၾကယ္တံခြန္ (ေမဆြိ)
၅) သတၱိရွိရွိ အသည္းကြဲျခင္း (ေမဆြိ)
၆) ေရသူမေလး ပံုျပင္ (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၇) မိုးေကာင္းကင္ခရီး (သန္းႏိုင္၊ အယ္လ္ခြန္းရီ)
၈) လိေမၼာ္သီး စားလို႔ေကာင္းတယ္ (သန္းႏိုင္)
၉) မင္းမမ မင္းသနားဦး (ပုလဲ)
၁၀) လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားစြာ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၁၂) မီးျပတိုက္ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၁၃) ေရးႏိုးမ်က္လွည့္ (ေမခလာ)
၁၄) ခ်စ္သူ႕မ်က္ရည္မ်ား (ေစာသိမ္း၀င္း)
၁၅) ဓာတ္ျပားေဟာင္းတစ္ခ်ပ္ (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၁၆) တစ္သက္လံုးအတြက္ တစ္ဘလံုးအတြက္ (ေစာသိမ္း၀င္း)
၁၇) သူ (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၁၈) ကလီယိုပါထရာ (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၁၉) လွ်ပ္စစ္ပြဲေတာ္ည (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၂၀) ေမာင္ေမာင္ မငိုဘူး ရင့္က်က္ျမဲ (အယ္လ္ခြန္းရီ၊ ေအာ္စတင္)
၂၁) ေမေမနဲ႕ လာေတြ႕ပါ (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၂၂) ဘာေတြထားခဲ့မလဲ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၂၃) မင္းေပးတဲ့ ေရတစ္ခြက္ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၂၄) ငယ္ငယ္တုန္းက မိုးေကာင္းကင္ (သန္းႏိုင္)
၂၅) အထီးက်န္သမား၏ တမ္းခ်င္းတစ္ပုဒ္ (စိုးပိုင္)
၂၆) ငန္းတို႔ေပ်ာ္ရာ (ခ်ိဳင္ေကာ့စကီး… သို႔) (ပုလဲ)
၂၇) ဆုမပန္လိုေသာ ေယာက်္ား (စိုးပိုင္)
၂၈) သင္၏ သစၥာ (သန္းႏိုင္)
၂၉) လြမ္းအိပ္မက္ ခ်စ္မ်က္ရည္ (သန္းႏိုင္၊ အယ္လ္ခြန္းရီ)
၃၀) အခ်စ္ကို ေပးပါ (ေမခလာ)
၃၁) အေရးေပၚ တယ္လီဖုန္း (ေမခလာ)
၃၂) အခ်စ္ညရင္ခုန္သံ (စိုးပိုင္)
၃၃) စိတ္ကူးေလး ရြက္လႊင့္မယ္ (စိုးပိုင္)
၃၄) ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း (ေက်ာ္ဟိန္း)
၃၅) ေပ်ာ္စရာသီခ်င္းနဲ႕ ကၾကမယ္ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၃၆) ဧည့္ခန္းေဆာင္မွ အသံမ်ား (ေက်ာ္ဟိန္း)
၃၇) စိတ္က်အလြမ္း (ေက်ာ္ဟိန္း)
၃၈) သြား… မယံုဘူး (ေက်ာ္ဟိန္း)
၃၉) ျပႆနာ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၄၀) ကမာၻသစ္ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၄၁) အခ်စ္ဒဏ္ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၄၂) ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး (ေက်ာ္ဟိန္း)
၄၃) စဥ္းစားၾက (ေက်ာ္ဟိန္း)
၄၄) စၾကာ၀ဠာထဲမွာ ကမာၻ ကမာၻထဲမွာ မင္းနဲ႕ငါ (ေက်ာ္ဟိန္း)
၄၅) ေတးျမံဳငွက္ (ခိုင္ထူး)
၄၆) လူဟာလူပဲ (သန္းႏိုင္)
၄၇) မိန္းမနဲ႕ ေယာက်္ား (သန္းႏိုင္)
၄၈) ေရာမေက်ာက္ရုပ္ (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၄၉) ကိုယ္အျဖဴ သူအမည္း (သန္းႏိုင္)
၅၀) တိမ္ေပၚခုန္တက္ ကလိုက္စမ္း (အယ္လ္ခြန္းရီ)
၅၁) ၂၁ရာစုလူသား၏ သီခ်င္း (သန္းႏိုင္)
၅၂) ပလပ္စတစ္ အခ်စ္ (သန္းႏိုင္)
၅၃) အျပစ္အားလံုး ငါ့အေပၚ ပံုလိုက္ေတာ့ (မြန္းေအာင္)
၅၄) မ်က္ႏွာသစ္ခ်ိန္ (မြန္းေအာင္)
၅၅) အခ်စ္၏ လက္မ်ားျဖင့္ (မြန္းေအာင္)
၅၆) နားခိုရာ (မြန္းေအာင္)
၅၇) ပန္းစိုက္သူတို႕ ေ၀ဒနာ (မြန္းေအာင္)
၅၈) သံေယာဇဥ္ျပာစမ်ား (ခင္ေမာင္တိုး)
၅၉) တံခါးဖြင့္ေပးပါ (ခင္ေမာင္တိုး)
    

ဆန္႔က်င္ကဗ်ာ

4

Posted by ေမာင္ယုပိုင္ on May 26, 2011 – 6:22 pm

Filed under ကဗ်ာ

(scratching u-bahn berlin recorded by User:Nicor)

_______________________________________________________________________
- သိမႈ မေရရာျခင္း၊ ရွိမႈ မျမဲျခင္း၊ ဘာသာစကား မေလာက္ငမႈ (သို႔) ပြေယာင္းမႈ
အဲဒါေတြနဲ႔ စာမ်က္ႏွာ အလြတ္ေပၚ စတင္ ဆင္းသက္ရမွာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- စီစစ္ေရးရဲ႕ကတ္ေၾကးေအာက္၊ မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာေတြရဲ႕ ေပတံၾကား၊
ပင္မေရစီးရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ အလည္မွာ ဆက္ေရးရမွာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ျပည္သူခ်စ္ျပီး ကဗၺည္းတင္ေအာင္ ေရးရမလား၊ ဆုေပး စည္းမ်ဥ္းဝင္ေအာင္ ေရးရမလား၊ အြန္လိုင္း ပရိသတ္ႀကီးမ်ား အႀကိဳက္ ေရးရမလား၊ ဆဲေရး တိုင္းထြာ ဘလက္ ကဗ်ာလို ေရးရမလား၊ ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်နည္းနဲ႔ ေရးရမလား၊ ခါေတာ္မီ ဆူလြယ္နပ္လြယ္နည္းနဲ႔ ေရးမလား၊ အဲဒါေတြ ေတြေဝ အေႏွာက္အယွက္ ရွိတာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ထင္းရွဴးပင္ရိပ္ထဲကလို ေရးရမွာလား၊ ေတာေမွာ္ရံုလမ္းထဲကလို ေရးရမွာလား၊ ဂ်ပန္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာထဲကလို ေရးရမွာလား၊
ဆစ္လ္ဗီယာ ပလာ့သ္လို ေရးရမွာလား၊ ဆိုဗီယက္ ရုရွားကဗ်ာမ်ားလို ေရးရမွာလား၊ အလွပဆံုး စကားလံုးထဲကလို ေရးရမွာလား၊ အနႏၱကို မလိုခ်င္ဘူး ၾကာသပေတးကို လိုခ်င္တယ္ ထဲကလို ေရးရမွာလား၊ ဂြ်န္အက္ရွ္ဘရီ နိဒါန္းထဲကလို ေရးရမွာလား၊ ခ်ားဘန္းစတိုင္း အင္တာဗ်ဴးထဲကလို ေရးရမွာလား၊ ထင္ရွားသည့္ အမွတ္အသားထဲကလို ေရးရမွာလား၊ ကဗ်ာဆိုတာ ျပဳလုပ္ျခင္းထဲကလို ေရးရမွာလား။ ေခါင္းထဲက ေမးခြန္းေတြ အေျဖမရေသးတာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- အယ္လ္ပီ၊ ပီအယ္လ္ပီ၊ ေကာ္ေလ့ခ်္၊ ဟိုက္ဘရစ္၊ ဖလာ့ပ္ မ်ားနဲ႔ ေရးရမွာလား။ ဒါေပတဲ့ သီးျခား ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ျဖစ္-ရွိမႈထဲက ေရးရမွာလား။ သူတို႔ဆီက ပထမမ်ိဳးဆက္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ပံုသ႑ာန္ကစားမႈ၊ အထက္ေအာက္ ဖိစီးမႈ၊ ေဘးဖယ္ထုတ္မႈ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ႏွစ္ခု တြဲအစြန္းေတြကို ေရွာင္ျပီး ေရးရမွာလား။
ေခါင္းထဲက ကဗ်ဳပေဒသမ်ား တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆန္႔က်င္ မျငိမ္သက္ေသးတာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ေတြ႕ႀကံဳလာသမွ် အမႈတစ္ရာတိုင္း ျမန္မာစကားပံုထဲမွာ ရွိျပီးသားမို႔၊ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ် အေၾကာင္းအရာတိုင္း
ေအာင္ခ်ိမ့္က ေရးျပီးသားမို႔၊ ရွိရွိသမွ် အသစ္တီထြင္မႈတိုင္း ေဇယ်ာလင္းက ျပဳလုပ္ျပီးသားမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ထပ္ေျပာရင္လည္း ျပီးခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္အတြင္းက ေခတ္စနစ္နဲ႔ ေခတ္ေပၚအာရံုခံစားပံု ဓါတ္ျပားေဟာင္းေတြပဲမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ငါ့အေၾကာင္းငါ ေရွ႕တန္းတင္ေတာ့မွာမို႔၊ ငါခံစားရသမွ် ငါျပာလဲ့ဇာခ်ဲ႕ေတာ့မွာမို႔၊ ငါ ေတြးေခၚသမွ် မွန္ကန္ေၾကာင္း ဆင္ေျခဆင္လက္ ထုတ္ျပတည္ေဆာက္ေတာ့မွာမို႔၊
ငါ ျငီးေငြ႕-အထီးက်န္-နာက်င္-ကင္းကြာ-မေက်နပ္သမွ် ပြင့္အန္ေဖါက္ခြဲေတာ့မွာမို႔၊ ငါမေက်နပ္သူ ဟိုလူေတြအေၾကာင္း ထည့္ေရးေတာ့မွာမို႔၊ ငါ တခ်ိဳ႕လူေတြအေပၚ
မနာလိုမရွဳစိမ့္ ကၠဳႆမစိၦရိယပြားေတာ့မွာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ငါ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးတဲ့အေၾကာင္း ငါ့အပူ ဟန္ေဆာင္ေတာ့မွာမို႔၊
ငါ စစ္ဆန္႔က်င္ေရး ပိႆေလးနဲ႔ ထုေတာ့မွာမို႔၊ ငါ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္
ရွင္သန္ထက္ျမက္ေရး အေလးေပးေတာ့မွာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
-ငါ ယူတီးပီးယားဆန္ေအာင္၊ ငါ ဒ႑ာရီဆန္ေအာင္၊ ငါ ေရာမႏၱိက ျဖစ္ေအာင္၊
ငါ ေမာ္ဒန္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႀကံဖန္တီးေတာ့မွာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ငါ မဲျပာပုဆိုးနိမိတ္ပံုေတြ၊ ငါ သိုးေဆာင္းသေကၤတေတြ၊ ငါနဖူးေခြ်းျပန္ဝါက်ေတြ၊ ငါ ဆူဒိုခုပါဒေတြ၊
ငါ ဆပ္ျပာခဲ အဆင္အကြက္ေတြ သံုးစြဲေတာ့မွာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ငါ ဒီကဗ်ာေရးျပီး ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔မွာ စင္ေပၚတက္ရြတ္မွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာကို ပါေဖာမင္းေတြနဲ႔ ျပန္တင္ဆက္မွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာကို ျပဇာတ္ျပန္ ကမွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာကို ကိုယ္ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲကိုယ္ ျပန္ထည့္မွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာကို
ကိုယ့္ အင္တာဗ်ဴးကေန ျပန္ညႊန္းမွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္
ထြန္းမွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ သစ္ပင္စိုက္မွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြနဲ႔ ပခံုးခ်င္း ယွဥ္မွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြနဲ႔ ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္မွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေကာ္မန္႔ေတြ အျပန္အလွန္ေရးမွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ Like ေတြအမ်ားႀကီး ရယူမွာမို႔၊
ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား လုပ္မွာမို႔၊
ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ျပည္ေျပးလုပ္မွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
ကမၻာ့ကဗ်ာသမိုင္းေၾကာင္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိမွာမို႔၊
ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေလထန္ကုန္းအေျခစိုက္ ကဗ်ာဆရာႀကီးလုပ္မွာမို႔၊
င ါဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေဖေဖေမေမက ခြင့္မျပဳ၊ ရည္းစားက ထားသြားတဲ့အျပင္
ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ လည္ရာ ျပန္စားေနရတဲ့အေၾကာင္း ပင္လယ္မ်ားကို ျဖတ္သန္းျပမွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဝင္ေရာက္ တည္းခို စားေသာက္ခြင့္ ေတာင္းမွာမို႔၊ ငါ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ရည္းစားစကားေျပာမွာမို႔ —-မို႔—-မို႔—-မို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ေလွ်ာက္ျပန္အသံေပး၊ ေျခေညာင္းဝမ္းဟာ၊ ေငြကုန္အသံျပာမို႔
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- သူတို႔ အႏုပညာက

ေငြေတြရျပီး
ငါတို႔ အႏုပညာက
ေငြေတြ မရဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ငါဟာ ေဒဝဒတ္ျဖစ္ခဲ့ရ
ဒါေၾကာင္မို႔ ငါဟာ မာရ္နတ္ျဖစ္ခဲ့ရ
ဒါေၾကာင္မို႔ ငါဟာ ဦးေက်ာက္လံုးျဖစ္ခဲ့ရ
ဒါေၾကာင္မို႔ ငါဟာ အေမ့ အထင္လြဲ ခံခဲ့ရ။

(ေအာင္ခ်ိမ့္ – အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၅)
ထိုေၾကာင့္
ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။
- ဒီကဗ်ာဟာ ကဗ်ာအလုပ္မလုပ္ဘူး၊ ဒီကဗ်ာဟာ အက်ိဳးမထူးဘူး
ဒါေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာကို ျငင္းပယ္ခ်င္တယ္။ ။
ေမာင္ယုပိုင္
    

မိုး

2

Posted by ေန၀ိုင္၀ိုင္ on April 30, 2011 – 6:07 pm

Filed under ကဗ်ာ

Randezvous in the Rain by Manjiri Kanvinde.

_______________________________________________________________________
ဒီေန႔ ရန္ကုန္ဟာ တစ္ေန႔ကုန္ မိုးအံု႔ေနတယ္ ။
ရြာမယ္ ရြာမယ္ နဲ႔ (ေျပာၿပီး) မိုးဟာ တကယ္ မရြာျဖစ္လိုက္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။
မိုးလည္း သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူေပါ့။ အေၾကာင္း မတိုက္ဆိုင္ေသးလို႔ေပါ့။
သမိုင္းေၾကာင္းအရ အခ်ိန္ မက်ေသးလို႔ မိုးက မရြာတာ။
အဲေလာက္ထိ သြားေျပာေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က နည္းနည္း မ်ားသြားမယ္ ထင္တယ္။
မရြာတဲ့ မိုးကို မရြာလည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ဝရံတာဘက္ ထြက္
ေကာင္းကင္ကို ခဏခဏ ေမာ့ၾကည့္တယ္ ။
ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ပဲ … မင္းဟာ ဘယ္သူလဲလို႔ ေကာင္းကင္က ခဏခဏေမးတယ္…
ရက္အား ရက္အား…ဆိုတဲ့ ဟယ္ရီလင္း သီခ်င္းကို သြားသတိရလာမိတယ္။
လူေတြကေတာ့ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ ဟန္နဲ႔ သြားလာ ေနၾကတယ္။
ထီးဟာ ဘယ္ေတာ့ အဖြင့္ခံရမလဲ ေစာင့္ေနတယ္။ အခုထိေတာ့ အပိုပစၥည္းတစ္ခုလို လိုက္ပါေနတုန္းပဲ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေလတိုက္လာတယ္ ေဟာ…အဲဒါရြာေတာ့မယ္။ မီးခိုးလံုးႀကီးေတြလို တိမ္ေတာင္ တိမ္လိပ္ေတြ အူတက္လာတယ္
ေဟာ.. ငါမေျပာဘူးလား ရြာမယ္ဆိုတာ လာျမန္ျမန္ေလွ်ာက္..။
တစ္ေဟာေဟာနဲ႔ မိုးဟာ ေဟာဟဲ လိုက္ေနတယ္ ။
ေမွ်ာ္လင့္ထားသူမ်ား အတြက္ေရာ၊ မေမွ်ာ္လင့္ထားသူမ်ား အတြက္ပါ မိုးဟာ
အားတံု႔ အားနာ ျဖစ္ေနတယ္။ မိုးဟာ ရြာရင္ေကာင္းမလား၊
မရြာရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတယ္။ ေတြေဝ ေနတယ္။ လမ္းခုလတ္မွာ ရပ္ၿပီး
ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနတယ္။ သြက္သြက္ေလွ်ာက္ လိုက္ ျပန္ေႏွးသြားလိုက္၊
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ လက္ဖဝါးနဲ႔ ထိုးခံလိုက္ လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကို
ဟာသတစ္ခုလို ၾကည့္ေနတယ္။ ဘယ္လိုရြာရင္ ေကာင္းမလဲ ….
ဆိုလိုတာက ကြက္က်ားမိုးလား မိုးေျပးေလးလား မိုးဟာခ်ိန္ဆရတယ္။
စဥ္းစားတာမ်ား သြားေတာ့ မိုးဟာ ဘယ္ကစ ရြာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး ။
ရြာမယ္ ရြာမယ္ နဲ႔ ရြာလည္ ရြာလည္ျဖစ္ေနတဲ့
မိုးဟာ ေနာက္ေတာ့မွ မရြာျဖစ္လိုက္လို႔ ေနာင္တရတာမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္သြား ႏိုင္ေသးတယ္ ။
ရန္ကုန္ဟာ တစ္ေနကုန္ စိတ္ထဲမွာ မိုးေတြရြာေနတယ္။ လူေတြဟာ ေနေရာင္ျခည္ ေအာက္မွာ ေလွ်ာက္သြား ေနေပမယ့္ တိ္မ္ ေတြေအာက္မွာပဲ သြားေနရတာလို႔ သူတို႔စိတ္ထဲက ထင္ေနၾကတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ဟာ တိမ္ေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပသထား ေပမယ့္
တိမ္ေတြကပဲ ရွိေနတာ ေသခ်ာေတာ့တယ္။ ေဟာ…ရြာေတာ့မယ္…ကားမွန္ေတြ တင္ပါဟ ၊ ဂ်ာနယ္ေတြကို ပလပ္စတစ္နဲ႔ အုပ္လိုက္ပါဟ…။ ေဟာ…ရြာၿပီ….
လွမ္းထားတဲ့ အက်ၤီေတြ ထဲျပန္သြင္းထား… ျပတင္းတံခါးေတြလိုက္ပိတ္ဦး ေယာက်ၤားေရ႕..။
ေနဝိုင္ဝိုင္
၂၃.၈.၂၀၁၀
    

ဧပရယ္စႏိုး

1

Posted by မိုးဆတ္ on April 22, 2011 – 8:00 pm

Filed under ကဗ်ာ, ဘာသာျပန္

_______________________________________________________________________
ဒီေန႔ El Paso မွာ ေလယာဥ္ေတြအားလုံး ေျပးလမ္းေပၚ အိပ္ေမာက်ေနတယ္။ ကမၻာႀကီးကေတာ့ ေရာက္မလာေသးဘူးေပါ့။ ႏုိင္ငံေရး အတိုင္ပင္ခံ ဆုိသူမ်ားလည္း ၀ီစကီတခြက္ၿပီး တခြက္ေမာ့ၾက..ေခါင္းေတြ ငုိက္က်လုိ႔ေပါ့။ အမာရြတ္ေတြရွိတဲ့
စားပြဲထိုးမ လွလွေလးကုိ တခ်က္တခ်က္ လွမ္းၾကည့္ဖို႔သာ သူတို႔ ေခါင္းေတြ  ေမာ့လာၾကတယ္။ ေကာင္မေလးကလည္း လည္ပင္းမွာ လက္ႏွိပ္စက္ ခလုတ္ေတြကုိ ဘယက္လို သီထားတယ္။ သူမ ေသာက္စရာေတြ သယ္လာေပးတိုင္း တခၽြင္ခြၽင္ ျမည္ေနတယ္။မွန္ခ်ပ္ ျပတင္းၾကီးရဲ႕အျပင္မွာ ေလယာဥ္ေတြကုိ
ႏွင္းေတြဖုံးလုိ႔။ ေတာင္ပံေတြေပၚ ထုတက္လုိ႔ ေနေတာ့တယ္။ ဖုန္းအားသြင္းစက္ေတြ
ေတာင္လုိ ပုံေနတာရယ္လုိ႔ ေတာင္ ငါထင္မိတယ္။ ငါတို႔ရဲ႕ မတူညီတဲ့ ဖခင္ေတြရဲ႕
မတူညီတဲ့ ယုံၾကည္စိတ္ေတြက ငါတို႔ကုိ တစိတ္တပုိင္း အားျဖင့္ အကာအကြယ္
ေပးထားတာပဲ။ ငါကေတာ့ နတ္သမီး တစ္ပါးကို ဖုန္းနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ အလုိမရွိဘူး။
ညဘက္ ငါအိပ္ယာ၀င္တဲ့ အခါ အိပ္မက္ေတြက မက္ႏွင့္ ေနေပါ့။ ေကာ္ဖီရဲ႕ အေၾကာင္း၊ ေရွးေရွးတုံးက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အေၾကာင္း၊ ငါ့ရဲ႕ ခံစားခ်က္ တစ္ခုစီကုိ တစ္ရုပ္ခ်င္း ေဖာ္ျပထားတဲ့ ရုပ္တုေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ အေၾကာင္း။ တစ္စုံတစ္ရာ
မခံစားမိေစဘဲ ငါ့ခံစားမႈကုိ ငါ စစ္ေဆးၾကည့္တယ္။ ကႏၱာရရဲ႕ အစြန္းနားမွာ
ငါ့ စက္ဘီး ျပာေလးကုိ ငါစီးေနခဲ့တယ္။ ငါဟာ အခုငါ့ေရွ႕က ေရတစ္ဖန္ခြက္ရဲ႕  သမၼတပဲ။
April Snow by Matthew Zapruder.
မိုးဆတ္
    

ငါနဲ႔အတူ ငါ့ရန္သူ

1

Posted by ေန၀ိုင္၀ိုင္ on April 12, 2011 – 7:04 pm

Filed under ကဗ်ာ

A traditional Punch and Judy booth by ALoan at en.wikipedia.

_______________________________________________________________________

အေၾကာင္းအရာ။ ။
အခ်ိန္အခါအအလိုက္ သင့္ အေျပာင္းအလဲ
ဒိုင္းမင္းရွင္းေျပာင္း ထုထည္မေျပာင္း
တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ေျပာင္း ဘာမွမေျပာင္း
ငါ့ျမစ္ပြားနာ
ေဝဒနာေနေရာင္ေအာက္ တစ္စကၠန္႔အတြင္း ေပ်ာ္ရြင္မႈလို ငါအေငြ႔ပ်ံသြား
တစ္ခဏအတြင္း ရွဲခနဲ ေလာင္ကြ်မ္း
အိပ္မက္ထဲ ငါတည္ရွိေနတာ တကယ့္အျဖစ္လား

ရန္သူဟာ ငါ့ေရွ႕မွာထိုင္
ရန္သူဟာ အခုေလးတင္ပဲ အျပင္ကျပန္လာတာ
ရန္သူနဲ႔ငါ ေမတၲာတရားအေၾကာင္းေျပာ
ရန္သူနဲ႔ငါ ဆဲေရးတိုင္းထြာလွ်က္
ေမတၲာမပ်က္ေၾကာင္းေျပာ
ငဲ့ကြက္ေထာက္ထားရမယ့္အေၾကာင္းမ်ားရွိေၾကာင္းေျပာ
လက္ေရတစ္ျပင္တည္းရွိေၾကာင္း
ခိုင္မာစြာရပ္တည္ေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ဒင္း မ်က္ခြက္လည္း ထပ္မၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း
ဒင္း အသံ နားခါးလွေၾကာင္း
ရန္သူနဲ႔ငါ ေမတၲာတရားအေၾကာင္းေျပာ
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာလက္နက္ကိုင္အတူယွဥ္တြဲတိုက္ခိုက္ခ်ီးမြမ္းပုတ္ခတ္ကာ

ငါ ဘာမွားသလဲ
ငါ စမွားခဲ့တဲ့ေနရာကို ခဏျပန္သြားခ်င္လို႔
ငါမွားခဲ့တာက သမိုင္းထဲမွာမူကြဲေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး

အမွားတစ္ခုကိုေရြး
လမ္းတစ္ဘက္ကိုေျပး
အတြင္းထဲကျဖာေနတဲ့ အလင္းေရာင္ကိုလိုက္ဖမ္းရန္
ရန္
ၿပီးေတာ့…
သူ
။

ေနဝိုင္ဝိုင္

    

ေလယာဥ္ပ်ံသန္းခြင့္ျပဳဇံု

0

Posted by မိုးေ၀း on April 3, 2011 – 6:31 pm

Filed under ကဗ်ာ

_______________________________________________________________________
ရာဇ၀င္အတိတ္သမိုင္းေၾကာင္းေပၚကေန
ေခတ္တစ္ေခတ္ရဲ႕ အစပ္ဆီ ေလွ်ာက်သြားတယ္
သို႔ေသာ္လည္း အဆက္အသြယ္ေတြ မရခဲ့ဘူး
အဆက္အစပ္မဲ့သလို ျဖစ္လာတဲ့အခါ သူ႔ကို သတိရစိတ္နဲ႔
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပမာ ထယ္ေၾကာင္းကို ထုတ္ပိုးခဲ့တယ္
ပိုေနတာေတြ ထားခဲ့ဖို႔ေမ့ေလွ်ာ့ခဲ့တဲ့ တိုင္းတစ္ျပည္လို
ဥပမာေျမာက္ခဲ့ရပံုထဲ အာ႐ံုေျခာက္ေျခာက္
ကူကယ္ရာမဲ့တဲ့အခါ ဘ၀မွာ အတိတ္သမိုင္းေတြ မလိုဘူးလို႔ အေ၀းကို
လွမ္းဟစ္ လွမ္းပစ္ လက္နက္ေတြတပ္ဆင္ေနေသာသူ ကိုယ္မျဖစ္လို
သူျဖစ္လာတဲ့အခါ ငါ့ေျမ ငါ့ေတာ ငါ့ေတာင္ေတြဟာ သူပိုင္ေတြျဖစ္သြားသလား
ထည္ေရးထဲ စမ္းဆင္း ႀကဲပက္ခဲ့၊ ပလက္ေဖါင္းတစ္ခု ဇတ္ကနဲ ခင္းလိုက္တယ္
ေတြ႔ေနရတယ္ ကုန္ေသတၱာဆိပ္ကမ္းတစ္ခုရဲ႕ ဆလိုက္မီးတိုင္ေပၚကေလ
သူ ဆိုတဲ့ ငါကို မနက္လင္းအားႀကီး ရွာေဖြေနလိုက္တယ္
ျမစ္တစ္ဖက္မွာ ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္ေနသလို ကုန္ေသတၱာထဲမွာလည္း
သူလိုငါလို ျပဳျပင္မႈေတြ၊ လမ္းကို သူလိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ေဖါက္သြားတယ္
တံတားျဖဴကိုေက်ာ္လြန္လာတဲ့အခါ သူေျပာတဲ့ ေျခာက္မိုင္ခြဲကို ေရာက္တယ္
ဧၿပီလလယ္ဟာ ငါျဖစ္ခဲ့၊ ေႏြရာသီညေတြမွာ မိုးရြာခဲ့၊ သူမလိုခ်င္တဲ့အရာေတြ
ပိုက္ၿပီး ငါ့ကို ငါ ဆက္ ထုတ္ပိုးခဲ့တယ္ ေရးမလား ထုတ္ပိုးလိုက္တယ္ ေရးမလား
အတိတ္သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ လမ္းခြဲရဖို႔ႀကံဳသလို ႀကံဳရတယ္
ကိုယ့္ပလက္ေဖါင္းေလး ကိုယ္ထုတ္ၾကည့္၊ ကိုယ္ဆ ၾကည့္
လိေမၼာ္ခြန္ထက္ ပိုပါးလႊာတဲ့ ငါ့အေရာင္ကို လွစ္ကနဲေတြ႔ရ
အဲဒီေန႔က လိုက္မပို႔ျဖစ္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ၊ အဲဒီေန႔က စပယ္တစ္ခင္းလံုး
ခရီးလြန္ေနတယ္၊ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ မ်က္ေနတဲ့ သမိုင္းေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း
တစ္ရြာလံုးကို အေရာင္ေတြေရးျခယ္ပစ္လိုက္တယ္
တစ္ရြာလံုး အျပားလိုက္ျဖစ္သြားတယ္
ငါ့ကို ေရးျခယ္တာ ခ်န္လွပ္ခဲ့ရတယ္၊ ငါဟာ အမွတ္စက္
မွတ္မိေစတဲ့ အမွတ္စက္။ ေျပာစမွတ္တြင္ေအာင္ တစ္ရြာလံုးအႏွံ႔
ေလွ်ာက္ေျပးတယ္။ အဲဒါကို ဆလိုက္ထိုးထားပါတယ္
အဲဒါကို မီးစက္ေမာင္းၿပီး ျပေနတာပါ
ကမၻာႀကီးမွာ ေဂးအခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆိုၾက
ကမၻာႀကီးမွာ ကမၻာႀကီးစိမ္းလန္းေရးေတြ ေၾကြးေၾကာ္ၾက
ငါ့မွာေတာ့ သမိုင္းေၾကာင္းက မေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေနရလို႔ပါ
ခြင့္လႊတ္ပါ။ ငါဆိုေသာ သင့္ကို ေတာင္းဆိုပါဘိ။
အဲဒီအတိုင္းပဲ ေရးေပးပါ။ ။
မိုးေ၀း
31.3.2011
    

ကဗ်ာ

1

Posted by ေန၀ိုင္၀ိုင္ on March 2, 2011 – 12:08 am

Filed under ကဗ်ာ

4th Period - Istanbul Through the lines by Nilufer Moayeri.

_______________________________________________________________________
ဟိုး……….
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာက အေၾကာင္းေတြ
ဒီအတြင္းမွာ ေမြးဖြားလိုက္ ေသဆံုးလိုက္ အျဖစ္ေတြ
ကဗ်ာနဲ႔ ေတြ႔ခါစ
ကဗ်ာနဲ႔ပဲ က်ိတ္ပုန္းခုတ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္း
ေန႔အလိုက္ ကေဖးဝိုင္းကေလးေတြ
ၿမိဳ႕အစြန္ လမ္းမေတြ
ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ား အိပ္စက္ေနခ်ိန္ ၿမိဳ႕လမ္းမေတြ
ေသြးထဲ ေရတံခြန္ စီးဆင္းသလို တသိမ့္သိမ့္ ေႏြးေနခ်ိန္ လမ္းေတြ
လမ္းမ်ားေပၚ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္လ်က္ ေတြးေနဟန္
ဘယ္က ျပန္လာသလဲ…လည္ရာ ျပန္စားေရး အရာရွိႀကီးေရ…
တစ္အိမ္သားလံုး ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ၾကရင္ေတာင္
ကိုယ္ကေတာ့ ေကာလင္းဝီလဆင္ ေျပာတာေတြ မွတ္စုထဲ ထည့္ေရးလို႔
အခု…ကမၻာႀကီးဟာ ငါက ျပန္စရမွာ
အို…အသစ္ ဆိုတာ အစ မွာေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ (တဲ့…)
လူေတြ နားမလည္ၾကေသးလို႔ေပါ့ အဲဒါ..(သနားစရာ…)
ကဗ်ာကို ဆာေလာင္တယ္ကြာ
ကဗ်ာ အေၾကာင္းပဲ ေျပာၾကရေအာင္ပါ
ကဗ်ာကို ကဗ်ာနဲ႔ပဲ ကဗ်ာျဖစ္ေအာင္ ေတြးေခၚစမ္းပါ ကိုယ့္လူရာ
ကဗ်ာနဲ႔ ႏြယ္ၿပီး ကေဖးဆိုင္မွာ ဟားစရာရ
ဘယ္ကဗ်ာက ဘယ္ေခတ္ ေနာက္ျပန္ဆြဲ
ဘယ္ကဗ်ာဆရာက ဘာေကာင္မို႔လို႔တုန္း ငတံုး
ဘယ္စာအုပ္မွာ ဘယ္ကဗ်ာ
ျဖတ္၊ ၫွပ္၊ ကပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာ
ခိုးကူး၊ ျပန္ေရး၊ ပဲ့တင္ထပ္ ကဗ်ာ
ဆင္ဆာကဗ်ာ၊ ၿဖဲကဗ်ာ ၊စကားေျပကဗ်ာ၊ ဗိုက္ပူကဗ်ာ၊ ပိေတာက္ပန္းကဗ်ာ၊ နာေရးကဗ်ာ
အိမ္နံေဘး ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုက္တဲ့ အေၾကာင္းမွသည္… စစ္ပြဲ၊ အရင္းရွင္၊ဆင္းရဲသား ျပည္သူလူထုၾကီးနဲ႔
တရားေဒသနာ ပို႔ခ်ခ်က္ေတြထိ ခပ္တည္တည္ လိမ့္ထားတဲ့ကဗ်ာ
ေလယူေလသိမ္း၊ ေခါင္းစဥ္ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္အား၊ အသံုးအႏႈန္း
ရစ္သမ္၊ နရီ၊ ကာရန္၊ နိမိတ္ပံု၊ အစဥ္အလာ၊ ပင္မေရစီး
ပံုသ႑ာန္အသစ္၊ အေၾကာင္းအရာအသစ္၊ ကင္းျမီးေကာက္အသစ္နဲ႔
ဘာတဲ့..ေခတ္ေပၚ အာ႐ံုခံစားမႈ
အဲဒါေတြေရာ ပါရဲ႕လား ကဗ်ာ
အဲဒါေတြ မပါရင္လည္း ကဗ်ာကေတာ့ အာ႐ံုရဲ႕လႈပ္ခတ္မႈပဲ
လွလိုက္တာ ၊ လွပအိပ္မက္ျမင္ ႐ွဴခင္းခ်ည္နဲ႔ ယက္ထားတဲ့ ပုဝါစကေလးလိုပဲ
ကဲ…ကိုယ္တို႔ ဆံုတုန္း ကဗ်ာ တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္ ရြတ္ၾကဦးစို႔ကြာ
(ကေဖးဆိုင္က သီခ်င္းသံနည္းနည္း တိုးပါဗ်ိဳ႕)
မ်က္မွန္ေပၚကေန တစ္ျခားဝိုင္းေတြကို ေက်ာ္ၾကည့္
ရြတ္မယ္ေနာ္…ေသခ်ာနားေထာင္
……..
ၿပီးသြားတဲ့ အခါ ၊ ေပါ့ပါး သြားသလို သက္ျပင္း ေမာႀကီးခ်
ကဗ်ာဟာ သြားေနတုန္းမို႔ သူ႔ကို ခဏလြတ္ထား ေလထဲမွာ
ၿပီးေတာ့ ခါးၾကားက စာအုပ္ကိုထုတ္ဦး
ေခြ်းေတြလည္း ရြဲနစ္ေနၿပီ
(စာအုပ္ဆိုတာ ဖတ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး၊ ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း လူတကာကို လက္တို႔ဖို႔)
ဒီစာအုပ္ကေတာ့ လူတိုင္းလက္စြဲ..အဲ…လူငယ္တိုင္းေပါ့ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္မ်ား လူငယ္ကဗ်ာဆရာမ်ားက
ကြ်န္ေတာ္မ်ား ကဗ်ာဆရာမ်ားက
ကြ်န္ေတာ္မ်ား ဆရာမ်ားက……
ဆရာေတြက တံဆိပ္ကပ္ အတတ္ပညာဆီ ဆက္သြားၾကေတာ့
ကဗ်ာဟာ ေနာက္ထပ္ စကားေဖာင္ဖြဲ႕လူငယ္တစ္သိုက္နဲ႔
ေနာက္ထပ္ ကေဖးဆိုင္ကေန အရက္ဆိုင္ကို ေျပာင္းေရြ႕တဲ့လမ္းေပၚမွာ
ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူက စြန္႔စားခ်င္ေသးသလဲ စိန္ေခၚေနတယ္
ကဗ်ာက။
ေနဝိုင္ဝိုင္