နပိုလီယန္ႏွင့္သားေမြးဆိုင္ရွင္
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ဖူးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေဖျမင့္ရဲ့ ႏွလံုးသား အာဟာရထဲကပါ။မဖတ္ဖူးတဲ့ လူေတြ ရွိရင္ ဖတ္ရေအာင္ လက္အေညာင္း ခံျပီး တင္လိုက္ပါတယ္ရွင္။ ဖတ္ျပီးေမ့သြားတဲ့ လူေတြလဲ အားနာပါးနာနဲ ့ ျပန္ဖတ္ေပါ့ေနာ္.. :D***********************************************************************************
႐ုရွားျပည္ၾကီးကို နပိုလီယန္ က်ဳးေက်ာ္တိုက္ဆိုင္စဥ္ကာလ။ ျမိဳ ့ကေလးတစ္ျမိဳ ့တြင္း စစ္ခင္းၾကစဥ္ နပိုလီယန္ႏွင့္ သူ ့ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြ အမွတ္မထင္ လူစုကြဲသြားၾကသည္။
႐ုရွား ေကာ့ဆက္စစ္သားတစ္စုက သူ ့ကိုုျမင္သြားျပီး ေနာက္က တရၾကမ္းလိုက္သည္။
ေကြ ့ေကာက္ေသာ လမ္းေသးလမ္းသြယ္မ်ားၾကား အသက္ကို လု၍ ေျပးလာခဲ့ျပီး လမ္းေျမွာင္တစ္ခုထဲရွိ သားေမြးထည္ အေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္ တြင္ အလစ္၀င္ခိုသည္။
ဆိုင္ရွင္ကို ျမင္ေတာ့ "ကယ္စမ္းပါဦးဗ်ာ၊ ကယ္စမ္းပါဦး၊ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္မွာ ပုန္းရမလဲ"၊ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေသာ ေလသံျဖင့္ နပိုလီယန္ အေမာတေကာေမးသည္။
ဆိုင္ရွင္က "အဲဒီ ေထာင့္ က သားေမြးပံုၾကီး ေအာက္ သားေမြးေတြ တစ္ထပ္ၾကီး ဖံုးဖိေပးထားသည္။
ဖံုးဖိျပီးရုံံရွိေသး ေကာ့ဆက္ေတြ အခန္းထဲ ေအာ္ဟစ္ေျပး၀င္လာၾကသည္။ "ဘယ္မလဲေဟ့၊ ဒီဆိုင္ထဲ၀င္သြားတာ ငါတို ့ျမင္လိုက္တယ္"
ဆိုင္ရွင္က ျငင္းသည္။ သို ့ေသာ္ သူေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားကပင္ ေကာ့ဆက္ေတြ တစ္ဆိုင္လံုး ဆြဲလြဲေမႊေႏွာက္ကာ နပိုလီယန္ကို ရွာၾကသည္။ သားေမြးပံုၾကီးကို ဓားေတြႏွင့္ တစြပ္စြပ္ ထိုးၾကည့္ၾကသည္။ မေတြ ့။ ေနာက္ဆံုး သူတို ့လက္ေလွ်ာ့ျပီး ထြက္သြားၾကသည္။
အေတာ္ၾကာေတာ့မွ နပိုလီယန္သားေမြးပံုေအာက္မွ တြားျပီးထြက္လာသည္။ သူဘာဒဏ္ရာမွ မရခဲ့။ သည္အခိုက္မွာပင္ သူ ့ကိုယ္ရံေတာ္ေတြ ဆိုင္၀ေရာက္လာသည္။
သည္အခ်ိန္ သိုးေမြးဆိုင္ရွင္ နပိုလီယန္အားၾကည့္ကာ မရဲတရဲႏွင့္ ေမးသည္။
"ဒီေလာက္ ၾကီးက်ယ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးကို အားမနာပါးမနာ ေမးတယ္လို ့ေတာ့ သေဘာမထားပါနဲ ့ခင္ဗ်ာ၊ သားေမြးပံုေအာက္ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ေနာက္တစ္ခဏမွာ အဆံုးစီရင္ရႏိုင္တယ္လို ့ သိေနရတဲ့အခ်ိန္က ဘယ္လို ခံစားရပါသလဲခင္ဗ်ာ"
နပိုလီယန္ ဆတ္ခနဲ မတ္မတ္ရပ္လိုက္ျပီး သားေမြးဆိုင္ရွင္အား ေဒါသႏွင့္ ေျပာသည္။
"နပိုလီယန္ ဧကရာဇ္တစ္ေယာက္လံုးကို မထီေလးစားေမးရလား၊ ႐ုိင္းပ်တဲ့ ဒီသတၱ၀ါကို ဖမ္း၊ မ်က္ႏွာကို ပု၀ါစည္းျပီး ခ်က္ခ်င္းသုတ္သင္စမ္း၊ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကိုယ္တိုင္ ဒီေကာင့္ကို ပစ္မိန္ ့ေပးမယ္"
ကိုယ္ရံေတာ္ စစ္သည္ေတြ သားေမြးဆိုင္ရွင္အား ၀ိုင္းခ်ဳပ္ျပီး အျပင္သို ့တရြတ္ဆြဲေခၚသြားၾကသည္။
သူ ့ကိုနံရံတြင္ရပ္ေစကာ မ်က္ႏွာကို ပု၀ါႏွင့္စည္းသည္။
သားေမြးဆိုင္ရွင္သည္ ဘာကိုမွ် မျမင္ရ။ သို ့ေသာ္ စစ္သားေတြ တန္းစီသံ ၊ ပစ္ခတ္ရန္အတြက္ ႐ုိင္ဖယ္ ေသနတ္မ်ား ျပင္ဆင္ေနၾကသံေတြ သူၾကားေနရသည္။ ေလတိုးသျဖင့္ သူ ့ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္အစားေတြ လွဳပ္ခတ္သြားတာ၊ ပါးျပင္က ေအးစက္သြားတာ ျပီးေတာ့ သူ ့ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာလည္း သူသတိျပဳမိေနသည္။
ထို ့ေနာက္ နပိုလီယန္ လည္ေခ်ာင္းရွင္းလိုက္ျပီး တစ္ဆင့္ခ်င္း အမိန္ ့ေပးသံ သူၾကားရသည္။
"အသင့္ျပင္...ခ်ိန္..."
ေလာေလာဆယ္ သူ သိမွတ္ေနရသည့္ အၾကားအာ႐ုံ၊ အထိအေတြ ့အာ႐ုံကေလးသည္ပင္ အခ်ိန္ အနည္းငယ္အတြင္း သူ ့ထံမွ ထာ၀ရႏုတ္ပယ္ျခင္း ခံရေတာ့မည္ဟူသည္ကို ေတြးမိကာ အမ်ိဳးအမည္ မေဖာ္ျပႏုိင္သည့္ ေ၀ဒနာတစ္ခု သူ ့ကို လႊမ္းမိုးလာျပီး ပါးျပင္ေပၚသို ့မ်က္ရည္ေတြေတြ စီးက်လာသည္။
အေတာ္ၾကီးၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနျပီးေနာက္တြင္ သူ ့အနီးသို ့ ခ်ဥ္းကပ္လာသည့္ ေျခသံမ်ား သားေမြးဆိုင္ရွင္ ၾကားရသည္။ ထို ့ေနာက္ သူ ့မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားသည့္အ၀တ္ကို ျဖည္ေပးသည္။ ႐ုတ္တရက္ တိုး၀င္လာသည့္ ေနေရာင္ေၾကာင့္ သူ ့အျမင္အာ႐ုံေတြ မသဲကြဲေသး။
သို ့ေသာ္ မွဳန္ရီ၀ိုး၀ါးျဖစ္ေနေသးသည့္ ၾကားကပင္ သူ ့အား ေဖာက္ထြင္းမတတ္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ နပိုလီယန္၏ မ်က္လံုးအစံုကို သူျမင္ရသည္။ သည္မ်က္လံုးမ်ားကား သူ ့တစ္ကိုယ္လံုး ကို တစ္ေထာင့္ တစ္ဌာနမက်န္ အေသးစိတ္ ေဖာ္ထုတ္ သိျမင္သြားသည့္ ဟန္ပင္။
သည္ေနာက္ နပိုလီယန္က ေလသံေအးေအးႏွင့္ပင္ ေျပာလိုက္သည္။ "ကဲ..အခုေတာ့ မင္းသိျပီမဟုတ္လား"တဲ့။
[မူရင္း။ ။ Steve Andreas ၏ Napoleon and the Furrier]
[ဘာသာျပန္။ ။ ေဖျမင့္၏ ႏွလံုးသား အာဟာရ ပထမတြဲ]
Monday, December 8, 2008
ThE baCKgroUNd stOrY oF mE To yOu
မီးခိုးေရာင္ အေမႊးဖြာဖြာ၊အျပာေရာင္ သန္းေနတဲ့ ႏွာေခါင္း ပိုင္ရွင္၊တစ္ကိုယ္လံုးမွာလည္း ခ်ဳပ္ရာေထးရာေတြနဲ ့ အျပည့္။ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းဆဲ ေစ်းၾကီးဆဲ ၀က္၀ံရုပ္ေလး Me to you ဆိုရင္ အကုန္လံုးသိၾကပါတယ္ေနာ္။ ေကာင္ေလးေတြေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ေကာင္မေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ အဲ့၀က္၀ံေလးကို ၾကိဳက္ၾကတယ္ ။ ကြ်န္မအပါအ၀င္ေပါ့ေနာ္..ဟီဟီး.. ေၾကာ္ျငာက၀င္သြားေသးတယ္ ။
အဲ့ဒီ ၀က္၀ံေလးကို လူတိုင္းသိေပမဲ ့ သူ ့ရဲ့ရာဇ၀င္ကို ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကဘူးထင္ပါတယ္။ သိျပီးသား ဆိုရင္လည္း သည္းခံျပီးေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ဖတ္ေပါ့ေနာ္.. ဟီး။ကဲပံုျပင္ေလးစလိုက္ရေအာင္...
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ အိမ္အိုေလးတစ္လံုးရွိသတဲ့။ အရင္တုန္းကေတာ့ လူေနေပမဲ့ အခုဘယ္သူမွမေနၾကေတာ့ဘူး ။ တစ္ခ်ိန္က အိမ္ေလးကို အလွဆင္ခဲ့တဲ့ ကုတင္၊ေမြ ့ယာ၊ဆိုဖာ စတဲ့အိမ္သံုးပစၥည္းေတြလည္း အခု အိမ္အျပင္ျခံ၀င္းမွာ အမွဳိက္ပံုၾကီးသဖြယ္ ပံုလ်က္သားေပါ့။ 
အဲ့ဒီ ပစၥည္းအပံုၾကီးကုိ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ရင္ ေမြ ့ယာတစ္ခုနဲ ့ ပိမိေနတဲ့ အညိဳေရာင္ အေမႊးဖြာ ၀က္၀ံေလးတစ္ေကာင္ကို ေတြ ့မွာပါ။တစ္ေန ့ အရမ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းညတစ္ညမွာေပါ့.. ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်လာတယ္။ အဲ့ထဲက ႏွင္းပြင့္တစ္ဖတ္က ၀က္၀ံေလးရဲ့ အညိဳေရာင္ႏွာေခါင္းေလးေပၚကို က်လာသတဲ့ ။ ၀က္၀ံေလးလည္း ဘယ္ဖယ္လို ့ရမလဲကြယ္.. ေအးတဲ့ ဒဏ္ကိုၾကိတ္မွိတ္ျပီး ခံရမွာေပါ့။ ၾကာေတာ့ ေအးလြန္းလို ့အညိဳေရာင္ႏွာေခါင္းေလးက အျပာေရာင္ကို ေျပာင္းသြားသတဲ့။
ဒီလိုနဲ ့ႏွင္းေတြက တဖြဲဖြဲ က်ရာကေန တျဖည္းျဖည္း နဲ ့ႏွင္းေတြ ပိန္းပိတ္ေအာင္က် လာသတဲ့။ ၀က္၀ံေလးမွာ ေအးလြန္းလို ့ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနရွာတာေပါ့။ ႏွင္းေတြကလဲ မရပ္မနားပဲ က်လိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ၀က္၀ံေလး
ရဲ့ ကိုယ္ေပၚက အညိဳေရာင္အေမႊးေတြအားလံုး မီးခိုးေရာင္ေျပာင္းသြားတဲ့ အထိပဲတဲ့။
လိုခ်င္သူမရွိ တစ္ေကာင္တည္း ေအးခဲမတတ္ရာသီ မွာ စြန္ ့ပစ္ခံထားရတဲ့ ၀က္၀ံေလးလဲ တအား ၀မ္းနည္းေနပါသတဲ့။
မၾကာခင္မွာေတာ့ ၾကမ္းတမ္းေအးစက္တဲ့ ေဆာင္းရာသီကုန္ဆံုးလို ့ သာယာေႏြးေထြးတဲ့ေႏြဦးရာသီသို ့ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။တစ္ေန ့မွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဟာ ကစားရင္းနဲ ့ အိမ္အိုေလးနား ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ႐ွဳပ္ပြေနတဲ့ အမိွဳက္ပံုထဲက တပိုင္းတစထြက္ေနတဲ့ မီးခိုးေရာင္ ၀က္၀ံ႐ုပ္ေလးကို ေတြ ့မိလိုက္တယ္။ ခံုေအာက္မွာ ပိေနရာကေန သူမဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ အ႐ုပ္မွာကပ္ေနတဲ့ ဖုန္ေတြကို ခါရင္း အေပၚကို ေျမွာက္ျပီးေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။
" အိုး...အျပာေရာင္ႏွာေခါင္း မီးခိုးေရာင္ အေမႊးဖြာေလးနဲ ့ ဒီ၀က္၀ံ႐ုပ္ေလးက ထူးျခားလွခ်ည္လား "
၀က္၀ံ႐ုပ္ေလးက ငိုခ်င္သြားတယ္။ သူ ့ကို မၾကိဳက္ပဲ အမွိဳက္ပံုထဲမွာ ျပန္ထားခဲ့တာ သိပ္ေၾကာက္ေနတယ္။
"ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတာပဲ" ဟု သူမက တဆက္တည္း ေျပာလိုက္သည္။ သူမလက္က မခ်ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အ႐ုပ္ေလးက ဆြဲေဆာင္ေနသည္။
သူမ အိမ္ကိုအျမန္ဆံုး ေျပးလာခဲ့မိတယ္။ သူမရဲ့အဖြားကို ဒီ၀က္၀ံ႐ုပ္ေလးကို ျပန္ခ်ဳပ္ခိုင္းမလို ့ေပါ့။ ၀က္၀ံေလးက ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးဒဏ္ရာရေနျပီေလ။ လက္တစ္ဖက္လည္း ျပတ္ထြက္ခံနီးျပီ။ တစ္ခ်ိဳ ့ေနရာေတြလည္း ေပါက္ျပဲေနတယ္။
သူမအဖြားက ေပါက္ျပဲေနတဲ့ေနရာေလးေတြ ကို အ၀တ္စေလးေတြနဲ ့ ဖာေထးခ်ဳပ္ေပးလိုက္တယ္... ၀က္၀ံေလးတစ္ကိုယ္လံုး အဖာအေထးရာေတြနဲ ့ေပါ့။
သို ့ေသာ္ ေကာင္မေလးမ်က္လံုး ထဲမွာေတာ့ ၀က္၀ံေလးက ခ်စ္ဖို ့အေကာင္းဆံုး ပဲတဲ့။ ေကာင္မေလးရဲ့ အိမ္က ေႏြးေထြးပါတယ္ ၊လံုျခံဳပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀က္၀ံေလးရဲ့ အေမႊးေလးေတြနဲ ့ ႏွာေခါင္းကေတာ့ နဂို အေရာင္ျပန္ေျပာင္းမသြားေတာ့ဘူးတဲ့။ ကမာၻမွာရွိရွိသမွ် ၀က္၀ံ႐ုပ္ေတြထက္ ထူးျခားသြားတာေပါ့ကြယ္။ေကာင္မေလးက သူ ့၀က္၀ံေလးကို သိပ္ခ်စ္တာပဲတဲ့။ သူမ ပိုင္ဆိုင္သမွ်ဟာေတြထက္ တန္ဖိုးထားသတဲ့။ အခုဆို ၀က္၀ံေလးဟာ ေကာင္မေလးရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္မွာ အိပ္ေမာက်ေနေရာေပါ့။
ျပီးပါျပီ။(ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားတာပါ။ အကယ္လို ့ဖတ္လို ့မေကာင္းခဲ့လွ်င္ ကြ်န္မ၏ ဘာသာျပန္ ညံ ့ဖ်င္းမွဳေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။)
No comments:
Post a Comment