အေလာင္းအစား ၂
ကြ်န္ေတာ္ အေလာင္းကို ေက်ာေပးထိုင္ရင္း ျပတင္းေပါက္ဖက္မ်က္ႏွာမူကာ ဟိုဟိုဒီဒီအေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိသည္။ ေက်ာင္းကိစၥ အိမ္ကိစၥ သူငယ္ခ်င္းကိစၥ အစရွိသျဖင့္ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ေလွ်ာက္စဥ္းစားေနမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ျပတင္းေပါက္ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူထားတယ္ဆိုေပမဲ့ အေလာင္းရဲ့ ေခါင္းနဲ႔ ေျခေထာက္ဖက္ကို မ်က္လံုးေထာင့္နားကေတာ့ ျမင္ရတယ္။ အေလာင္းက ပိတ္ျဖဴအုပ္ထားတာဆိုေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ အတန္ငယ္ျမင္ရတယ္။ ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိေထာင့္က အေလာင္းရဲ့ ေျခေထာက္ဖက္က တစ္ခ်က္လွဳပ္သြားတာကို ျမင္လိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ရင္တစ္ခ်က္တုန္သြားတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတယ္။ အေလာင္းက ခုနက ပံုစံအတိုင္းပဲ ဘာမွ မထူးျခား။ သူစိတ္ထင္တာ ျဖစ္မည္ဟု ထင္၏။ ဒါေပမဲ့ အေလာင္းကို ေက်ာေပးျပီး မထုိင္ခ်င္ေတာ့။ ေက်ာမလံုသလို ခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ သံမံတလင္းေပၚဆင္းထိုင္တယ္။ ျပတင္းေပါက္ရွိတဲ့ နံရံကို ေက်ာမွီျပီးေတာ့ေပါ့။ အဲ့ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အေနအထားက အေလာင္းကို ထုိင္ၾကည့္ေနသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉နာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိသြားျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ ဒီအေလာင္းအစားလုပ္မိတာ နည္းနည္းေတာ့ ေနာင္တရလာတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔ကို ေလာင္းေၾကးေငြ ေလ်ာ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ျပန္လိုက္ခ်င္တယ္။ အေလာင္းကို ေၾကာက္တာမဟုတ္ေပမဲ့ စိတ္ထဲကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းမို႕လို႔လား မသိဘူး။ နည္းနည္းေျခာက္ျခားလာသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္လာေခၚခိုင္းရေအာင္ ဖုန္းလည္းမရွိ။ လွမ္းေအာ္လို႔လည္း မရ။ မနက္မိုးလင္းတဲ့ထိ ေစာင့္ဖို႔က လြဲရင္ ကြ်န္ေတာ္မွာ တျခားေရြးခ်ယ္စရာမရွိဘူး။ကြ်န္ေတာ္လည္း အခန္းေထာင့္ေလးမွာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး ခဏေမွးေနလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြ နည္းနည္းစင္းလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိပ္ေတာ့မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး။ရုတ္တရက္ ဖေယာင္းတိုင္ကို သတိရသြားတယ္။ မအိပ္ခင္ေလး ဖေယာင္းတုိင္ေလးထြန္းလိုက္ဦးမယ္ေပါ့။ ဖေယာင္းတိုင္က တစ္နာရီခံတယ္ဆိုေတာ့ အဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆို ကြ်န္ေတာ္လည္း အိပ္ခ်င္ေလာက္ျပီ။ အိပ္သြားရင္ ဘာမွ သိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ မနက္ႏိုးလာရင္ ဟုိေကာင္ေတြ တံခါးလာဖြင့္တာနဲ႔ အေတာ္ပဲဆိုျပီး ဖေယာင္းတိုင္ညိွလိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့ ဖေယာင္းတိုင္က ခ်က္ခ်င္းမီးမေတာက္ဘူး။ ဖေယာင္းေတြက ရွဲကနဲ ျမည္ျပီး မီးျပန္ေသသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မီးျခစ္ဆံျငိမ္းလိုက္ျပီဆိုေတာ့ စိတ္နည္းနည္းတိုသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ဆံထက္ညိွရတယ္။ မီးျခစ္ဆံက ၂ဆံပဲက်န္ေတာ့တယ္။ မီးထြန္းလိုက္ေတာ့ တခန္းလံုးကို ေသခ်ာျမင္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာက္စိတ္လည္း နည္းနည္းေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္ကို ကြ်န္ေတာ္က ခုတင္ေျခရင္း သံတိုင္ေပၚမွာ ဖေယာင္းအစက္ေလး ခ်ျပီး ထြန္းထားတယ္။ ျပီးေတာ့ ခုတင္ကို မွီုျပီး ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လာတယ္။ မီးျခစ္ဆံတစ္ဆံယူျပီး မီးညိွလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေနာက္ဆံုးမီးျခစ္ဆံပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အမွန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းစိတ္ေထြျပီး ေမ့သြားတာ။ ေဆးလိပ္ကို ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔ညိွလို႔ရတာပဲ။ မီးျခစ္ဆံမွ မလိုတာ။ အလကား တစ္ေခ်ာင္းကုန္သြားတယ္။ ေဆးလိပ္ကုန္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ဖေယာင္းတိုင္လည္း ကုန္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း နည္းနည္းအိပ္ခ်င္လာျပီ။ အခ်ိန္က ၁၀နာရီေက်ာ္။ ဒါနဲ႕ အိပ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
အိပ္ဖို႔က်ေတာ့ သံမံတလင္းမွာအိပ္လို႔ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူး။ ေလျဖတ္သြားႏိုင္တယ္။ တစ္နည္းပဲရရွိတယ္။ အေလာင္းကို ဟုိဖက္နည္းနည္းထပ္တုိးျပီး သူ႕ေဘးနား၀င္အိပ္မွပဲရမွာ။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္အေလာင္းကို ျဖည္းျဖည္းေလးတြန္းလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႔ေဘးနားမွာ အသာေလး၀င္လွဲေနလိုက္တယ္။ သူ႔ေခါင္းကိုလည္း နည္းနည္းဟုိဖက္တိုးျပီး ေခါင္းအုံးပဲ အံုးလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ခါတိုင္းအိပ္ရင္ တေစာင္းအိပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအေနအထားက တေစာင္းေစာင္းမယ္ဆို အေလာင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္ဆိုင္ ဒါမွ မဟုတ္ ေက်ာေပးမွပဲရမယ္။ အဲ့လိုမ်ိဴးၾကီးေတာ့ မအိပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ပက္လက္ကေလး လွဲေနလိုက္တယ္။ အိပ္ေနက် ပံုစံမဟုတ္ေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကီး ၾကာသြားတာေတာင္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ဒီၾကားထဲ ပက္လက္ပဲ ေနရေတာ့ ေက်ာနဲ႔ ေခါင္းက ပူလာတယ္။ အခ်ိန္က ၁၂နာရီေလာက္ေတာ့ရွိျပီ။ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ ေပါက္ကရေလွ်ာက္စဥ္းစားမိတယ္။ အေလာင္းက ေယာက်္ားလား မိန္းမလားေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က မိန္းမသရဲက ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ဆံပင္ဖားလားၾကီးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့။ ေယာက်ာ္းအေလာင္းဆိုရင္ေတာ့ အိုေကတယ္။ ဒါနဲ႔ အေလာင္းက ေယာက်္ားမိန္းမၾကည့္ရေအာင္ ေနာက္ဆံုး မီးျခစ္ဆံကိုလည္းထုတ္မသံုးခ်င္ဘူး။ အေရးေပၚသံုးဖို႔ မရွိမွာစိုးလို႔။ ဒါနဲ႔ အၾကံတစ္္ခုရသြားတယ္။ အေလာင္းရဲ့ မ်က္ႏွာကို စမ္းၾကည့္မယ္ေပါ့။ ဟုိေကာင္ေတြေျပာတာ အေလာင္းက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဆိုေတာ့ အကယ္လို႔ ေယာက်ာ္းအေလာင္းသာဆုိရင္ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတာ့ ရွိမွာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ပိတ္ျဖဴေလးကို အသာလွန္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ တကယ္ပဲ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေတြရွိေနတယ္။ ဆံပင္ကလည္း ဘုိေကနဲ႔။ ေသခ်ာပါျပီ ေယာက်္ားအေလာင္းဆိုတာ။ စိတ္နည္းနည္းေအးသြားသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာသိပ္ပူလာတာနဲ႔ အေလာင္းဖက္တစ္ခ်က္ေစာင္းျပီး ေက်ာပူသက္သာေအာင္ ေနလိုက္တယ္။ ေခါင္းအံုးက အိက်သြားလို႔ထင္တယ္။ အေလာင္းရဲ့ေခါင္းက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚက်လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လန္႔ျပီး ထရပ္မိတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အေလာင္းက လွဳပ္သြားသလို ခံစားမိျပန္တယ္။ ေနာက္ဆံုး က်န္ေနတဲ့ မီးျခစ္တစ္ဆံကိို ညိွျပီး ကြ်န္ေတာ္ရပ္ေနမိတယ္။ မီးဆံေလးက စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းကုန္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ခုတင္ကို ေက်ာမွီျပီးထုိင္လိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္ ေမြ႔ယာက အိကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထသြားတယ္။ လံုး၀ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘူး။ အားးးး လက္ေအးၾကီးတစ္ခု သူ႕မ်က္ႏွာကို လာစမ္းမိတဲ့ အခိုက္ သူဘာမွ မသိေတာ့ပဲ ေလာကၾကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားေတာ့တယ္။
****************************************************************************
မနက္ ေဇာ္ေဇာ္တံခါးလာဖြင့္ေတာ့ ေအာင္ေအာင္က ခုတင္ေျခရင္းမွာ ေမ့လ်က္သား။ ေအာင္ေအာင္ကို ေဆးရုံပို႔လုိက္ၾကတယ္။ ၂နာရီေလာက္ ၾကာေတာ့ ေအာင္ေအာင္ ျပန္သတိရလာတယ္။ ေအာင္ေအာင္ကို ေဆးရုံပို႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ႏွလံုးရပ္ျပီး ဆံုးျပီ ဆိုတာ ဆရာ၀န္ေတြ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ရွဳပ္သြားျပီထင္တယ္။ အားလံုးသတိထားမိလား။ ဇာတ္လမ္းအစထဲက အေလာင္းအစားကိစၥမွာ ေအာင္ေအာင့္ကို ေဇာ္ေဇာ္ပဲ အားလံုးရွင္းျပျပီး လိုက္ျပင္ဆင္ေပးတာ။ ေမာင္ေမာင္က ေပ်ာက္ေနတယ္။ အမွန္ေတာ့ အခန္းထဲက အေလာင္းေကာင္က တကယ့္အေလာင္းေကာင္မဟုတ္ဘူး။ ေမာင္ေမာင့္ကို အိပ္ေဆးထိုးျပီး အိပ္ခိုင္းထားတာ။ သူတို႔လို ေဆးေက်ာင္းသားေတြ အေနနဲ႔ ဒီလို အေလာင္းခုိးထုတ္ဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ႏုိင္တာ။ အဲ့ေတာ့ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ မဲႏွဳိက္ျပီး အေလာင္းေကာင္အျဖစ္ တစ္ညအိပ္ေဆးနဲ႔ အိပ္ဖို႔ သေဘာတူထားတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ေန႔ညက အိပ္ေဆးက ေစာေစာျပယ္ျပီး ေမာင္ေမာင္က ႏုိးလာတယ္။ ရုတ္တရက္ႏိုးလာတဲ့ အခ်ိန္ အေမွာင္ထဲမွာဆိုေတာ့ အေလာင္းအစားကိစၥကို ေမ့ျပီး အိပ္ရာက ထထိုင္ျပီး ေဘးဘီ၀ဲယာကို ေလွ်ာက္စမ္းမိတယ္။ အဲ့မွာ ေအာင္ေအာင္ကို စမ္းမိတာပဲ။ ေအာင္ေအာင္ သတိလစ္ျပီး လဲက်သြားတာကို ေမာင္ေမာင္က အေၾကာက္လြန္ျပီး ေသသြားတယ္လို႔ ထင္သြားတယ္။ အနားကပ္ျပီးလည္း မစမ္းသပ္ရဲဘူး။ သူ႕အေနနဲ႔ နဂိုထဲက သရဲကို ေသေအာင္ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ အခု ေလာေလာလတ္လတ္အသက္ထြက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအေလာင္းနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ ေနရေတာ့ အေၾကာက္လြန္ျပီး ႏွလံုးရပ္သြားတာပဲ။ အေလာင္းေယာင္ေဆာင္ရာကေန တကယ့္အေလာင္းျဖစ္သြားတယ္။
***********************************************************************
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးက တကယ့္အျဖစ္အပ်က္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၾကားဖူးသူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ အရင္က ေဆးေက်ာင္း ၂ရဲ့ ေက်ာင္းသားသစ္ၾကိဳဆိုပြဲေတြမွာ အဲ့ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို ပံုႏိွပ္ျပီး ေ၀ၾကတယ္လို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ ကြ်န္မေရးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းက မူရင္းဇာတ္လမ္းနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ လြဲႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္မမွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေရးထားတာေၾကာင့္ပါ။ အားလံုးဖတ္ျပီးတဲ့အခါမွာ ရင္ထဲတစ္ခုခုက်န္ခဲ့မယ္ ကြန္မန္႔ေလးမ်ားထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မလက္ေညာင္းရက်ိဴးနပ္ပါျပီ။ ။
ျပီးပါျပီ။ ။
No comments:
Post a Comment