အသဲကြဲပုရပိုဒ္ ......... ငါ ေနာက္က်ဘူးတဲ့ ေခတ္ . .
နာက်ည္းရတယ္ ဆုိေပမယ့္
ေရာဂါေဟာင္း ေတြဆီပဲ
တစ္ထစ္ခ်င္း ဆက္တက္ေနမိတယ္ … … … ၊၊
မ်က္ႏွာလႊဲထားခ်င္ေပမယ့္
ျငင္းပယ္ခြင့္မရွိတဲ့အခါ
ေလွာင္ရယ္သံေတြကို
မုန္း လုိက္ တာ .
ဒီကဗ်ာေတြကမွ. . .ပန္းေတြ မပြင့္ႏိုင္ခဲ့တာ
ဘယ္သူမွ မမွားဘူးဆုိရင္ေတာင္
အမွန္တရားက ဘယ္မွာလဲ. . . .
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးနားရပ္ၿပီး
ယံုၾကည္မႈေတြကို ထူထူထပ္ထပ္တည္ေဆာက္မိတာပါ . .
ျငင္းဆန္ျခင္းေတြနဲ႕ တြန္းခ်ပစ္တဲ့အခါ
ဘာေၾကာင့္ . . . ေနာက္ေက်ာကိုပါ ဓားနဲ႕ ထုိးခဲ့တာလဲ … ၊၊
နင္မေျဖခ်င္ဘူးဆုိရင္လည္း
ငါ ေမးေနဦးမယ္
ေဘးထြက္ထုိင္ေနရတဲ့ အေလအလြင့္ကေရာ
စင္ေပၚ ေမွ်ာ္ခြင့္ မရွိဘူးလား ၊၊
နင္တုိ႕ သတ္မွတ္ထားၾကသလုိ
ငါ့ ရပ္တည္ခ်က္က စုတ္စုတ္ႏြမ္းႏြမ္း ေ***ရူးတစ္ေကာင္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္….ဘယ္ေ***ရူးမဆုိ
တမြန္းတည့္ေတာ့ ေကာင္းစားခ်င္ၾကမွာပါပဲ ၊၊
မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္ . . .
သစ္ကိုင္းလြတ္ေနတဲ့
လူမျဖစ္ေသးတဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္
ေဟာဒီမွာ….ေသေနတယ္ ၊၊
အၿမဲတမ္း ျမင္ေနရမွ
အခ်စ္လုိ႕ သတ္မွတ္ရင္. . .
မ်က္မျမင္ေတြရဲ႕ အသည္းကို ဓားနဲ႕မႊန္းပစ္လုိက္ . . .
မျမင္ဘူးပဲ ခ်စ္ရတဲ့ႏွင္းေတြကုိ မီးၿမိဳက္ပစ္လုိက္ . . .
လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ငိုသံကို ဟားတုိက္ခံရသလိုမ်ိဳး . .
လူၾကမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကင္နာမႈကို ခဲအေပါက္ခံရသလိုမ်ိဳး . .
အဲဒီလုိ. . . သိမ္ငယ္မႈမ်ိဳးနဲ႕
ငါ့ ကိုယ္ ငါ တည္ေဆာက္ေနရတာပါ
အရသာမရွိဘူးထင္ရင္
ေျမာင္းထဲ လႊင့္ပစ္လုိက္ပါ .. …
တံေတြးနဲ႕ မေထြးပါနဲ႕ . .
အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ျဖစ္ေအာင္ ဓားနဲ႕မမႊန္းပါနဲ႕ . . .
အဲဒီလိုနဲ႕…..
ပန္ဆင္ျခင္းမခံရတဲ့ သစ္ရြက္ေႀကြလုိ ေဆြးတယ္ ၊၊
အဲဒီလုိနဲ႕…..
ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ေၿခြ ခ် ခဲ့ ရ ပါ တယ္ ၊၊
မုန္းတယ္. . . .
နားနဲ႕မၾကားရေပမယ့္ အဲဒီ ေခၚသံေတြကို မုန္းတယ္
ေနာက္ေက်ာကိုဓားနဲ႕ထုိးတဲ့ လက္ကို မုန္းတယ္
ေရာဂါေဟာင္းကို တူးဆြေနတဲ့ ငါ့လက္ေတြကိုေတာ့
ငါ အ မုန္း ဆံုး ပဲ ……….၊၊ ၊၊naingzaw
No comments:
Post a Comment