ေသ်ခ်ာစြာထိေတြ့ခံစားလိုက္၇တဲ့ ေလျပင္းေတြရဲ့လႈပ္ခတ္မႈ့က
သက္မဲ့စကၠဴရြက္ေတြေတာင္
ေ၀ဟင္ထက္မွာပ်ံ၀ဲကုန္ၾက။
ဘယ္ဆီဘယ္အ၇ပ္ကမွန္းမသိတဲ့...ခဲျခစ္ေ၇ာင္တိမ္စိုင္ေတြက
အံု့မႈိင္းမႈိင္းနဲ့...အာကာတစ္ခြင္လံုး...
အုပ္စိုးခဲ့ျပီ။
ေႏြ၇ာသီကိုျဖတ္သန္းခဲ့လို့..ေမာပန္းခဲ့တဲ့
အေငြ့သက္မိုးက..ခရီးသြားတစ္ေယာက္လိုနားခိုဖို့လား?
(ဒါမွမဟုတ္)
ပူေလာင္ျခင္းကို..ထိုးစစ္ဆင္ဖို့..ျငိမ္သက္ပိရိမႈ့နဲ့
အားယူေနတဲ့..မိုး၇ာသီရဲ့..လွည့္စားမႈလား?
အျငိဳးေတးၾကီးစြာအံ့ၾကိတ္ခဲ့တဲ့...ထစ္ခ်ဳန္းသံေတြက
ေႏြဥတုရဲ့အျပစ္ေတြကို...ၾကိဳးမိန့္ခ်ဖို့
ေၾကျငာေလေတာ့.....ေျမျပင္ၾကီးတစ္ခုလံုးပါ
တုန္လႈပ္ခဲ့တာ..အမွန္ဘဲ။naing zaw
No comments:
Post a Comment